olum bu nasıl bi hikaye lan :///:/

bu gecelik son part gece saat 12 gibi devam ederim.
kafeden çıkıp yürümeye başladık ayşe'yle. yürürken okuldan bir çocuğa rastladık. bu ne ayak lan der gibi baktı resmen bana amk. yürürken ayşe "koluna girebilir miyim" dedi. tabi dedim. ama utanmıştım. eline dikkat ettim o an. tırnaklarına parlatıcı sürmüştü. hafif de uzundu tırnakları. küçüktü elleri.
yarım saat kadar yürüdükten sonra lunaparka gidip çarpışan arabalara, gondola bindik. gülüyordu lan. mutlu gibiydi. ben de ona bakıp mutlu oluyordum amk. lunaparktan sonra evine bıraktım onu. tokalaşıp yanaktan öpüştük. şunu rahatlıkla söylebilirdim ki hayatımda geçirdiğim en güzel gündü.

okul müdürünün bana gösterdiği tavizle derslerin 4 tanesini verdim ve 10. sınıfa geçtim. sınıfı geçtikten sonra ankara'ya giderek amcamların yanında kaldım ve bi lokantada çalıştım. gibik bir esnaf lokantasıydı. nerede ağzı bozuk, insanlıktan nasibini almamış huur çocukları varsa hepsi yemek yemeye gelirdi. onlara hizmet etmek kanıma dokunmuyor değildi, ama yapmak zorundaydım. maddi durumumuz kötü sayılmazdı, babamdan emekli maaşı kalmıştı ama en azından sigara paramı çıkartmak zorundaydım.

ayşe çoktan arkadaş edinmişti kendine. sevgi'ydi kızın ismi. o da anadolunun bir şehrinden gelmiş bir kızdı. iyi niyetliydi. bir hafta sonu ayşe, sevgi, ben ve sınıftan arkadaşım ahmet'le pikniğe gittik. amacımız sevgi'ye ahmet'i ayarlayıp birlikte takılmaktı. o zamana kadar ayşe'yle hep ikimiz takılmıştık. biliyorsunuz lisede de arkadaşım yoktu. çünkü kafa yapıma uyan 1 tane arkadaşım yoktu amk. beklediğimiz gibi oldu, ahmet'le sevgi yakınlaşmıştı birbirlerine. vizeler de iyi geçmişti. çalışıyorduk çünkü. gezme zamanı geziyorduk, çalışma zamanı çalışıyorduk. her şey iyiydi kısacası.

gözleri dolmuştu lan. içime öküz oturmuştu resmen. o anlatırken babasını dövmeyi düşündüm, ama adam bana 1 koysa feriştahımı giber amk. zayıf bir binim. hayatımda zaten 2-3 kere kavga etmiştim.
o anlattı, ben dinledim. annesinin yanında olması gerektiğini falan söyledim. zaten kız 11. sınıfa geçmişti ve 2 sene sonra zaten üniversite için gibtir olup gidecekti burdan.
üniversiteye gideceğini, annesiyle beraber burdan gidebileceğini falan anlattım. umut verici konuştum yani. zaten asosyaller iyi dert dinler amk. tavsiyeleri güzeldir.
bu konudan sonra bana sordu ailen nasıl diye... "iyi" diyebildim amk.

Hem kısa hem geç yazıyorsun böyle devam edersen duvara anlatırsın.

panpalar 1. sınıf bitti, açıktan yazıldığım muhasebeyi de bitirdim. ankara'ya geri dönecektim. ayşe'ye bir hediye alayım dedim. bir müzik markete gidip epiphone bir gitar ve ufak bir amfi aldım. ayşe'nin hayaliydi bir gitarı olması... yine ağzım kulaklarımda gittim ankara'ya. ayşe aşti'de bekliyordu. sımsıkı sarıldık birbirimize. kokusunu özlemiştim lan. doya doya çektim içime. o kadar sıkı sarıldım ki "aşkım acıdı" dedi. kıyamam ki sana ben...

annesi gibi esmer, boncuk gibi gözleri olan bir kız çocuğu. hayalim buydu beyler. iyi bir ailem olsun istiyordum. aileme, çocuğuma kendi yaşadıklarımı asla yaşatmayacaktım.
neyse, devam edeyim.
piknikten sonra evime gittik. biralarımızı alıp "zombieland" filmini izledik. -macera, komedi karışımı-
filmden sonra da hayvanlar gibi seviştik. sadece seviştik beyler. hayatımda yaşadığım en ateşli sevişmeydi. zaten başkasıyla da sevişmedim ki amk.

kahvaltı dediysem, saat 2'yi geçiyordu amk. kahvaltıdan sonra hep beraber çıkıp çay falan içtik. çay içerken ahmet "anıtkabir'e gidelim mi ?" dedi. olur dedik. ankara'da 2. senemdi ve anıtkabir'e gitmemiştim. atamızı ziyaret edip ruhuna fatiha okuduk beyler. duygulanmadım değil açıkçası. ordan çıktıktan sonra go kart mıdır ne gibimse ona bindik. -olum çok pahalıydı lan-
hızlı geçiyorum, ikinci dönemdi ve finaller geliyordu. vizelerim fazla iyi geçmediği için finallere çok asıldım. çok stres yapmıştım ya geçemezsem falan diye. ama öyle olmadı. finallerde zor da olsa geçtim. ayşe'nin dersleri hep iyiydi. sınavlardan 1 hafta önce çalışmaya başlamadığı için rahattı. hatta bir gün final önce "napıyorsun ?" diye mesaja attığımda "gitarla uğraşıyorum canım" gibi bir cevap vermişti. kısacası kızlar çalışkan oluyo panpalar.

Moralim hiç bu kadar gibilmemişti lan

şimdi panpalar, babası ölen çocuk eğer babası emekliyse maaş alır. eğer okumazsan bu maaş kesilir. bende hem annemin, hem de benim maaş kartım vardı. kendi maaşımın kesilmemesi için açıktan muhasebe yazdım. yani bu sayede maaşım kesilmeyecekti. neyse bu konuyu aydınlattığıma göre hikayeye döneyim. ha bu arada, ayşenin annesiyle babası boşandılar.
o gün öpüştükten sonra ikimiz de utandık. ama sevdiğin insanla bunu yapmak kadar güzel bir şey yok be panpalar.
yaz boyunca çalıştık ayşe'yle. onun okulu başlayınca ders çalışma dışında vakit geçiremiyorduk. belki hafta sonu birkaç saat. sonra yine ders çalışıyorduk.
ders çalışıyorduk, çünkü bu gerekliydi. gitmemiz lazımdı.

fim bittikten sonra bu şarkıyı açtım : https://www.youtube.com/watch?v=qBiS4cBE2_c
sustuk, ben sigara yaktım. o an anladı mı lan acaba sevdiğimi ?
şarkı bittikten sonra hadi makarna yapalım dedim. yardım etti bana. kepçap ve mayonezin sonunu bölüşüp yedik bir güzel. hani derlar ya, iki gönül bir olunca samanlık seyran olurmuş... öylediydi. ya da ben saçmalıyorum. fakirliğin dibindeydim. ama ayşe mutlu görünüyordu. yemekten sonra sohbet ettik ayşe'yle. kendimce espriler yapıyordum. gülerken gamzeleri çıkıyordu ayşe'nin.
neyse, o gün de öyle geçti. ayşe'yi eve bırakmaya ısrar ettiysem de ben giderim dedi. -dolmuş parasını düşündü galiba- sarıldık ve gitti panpalar.

panpalar burda olan burdayım desin la.

basın sagolsun kardesim hikayeyi basından beri takıp ediyordum sonunda gozlerim doldu gercekten cok zor yasadıkların allah sabır versin.

yatağın mevresimini değiştirdim başlıyorum tekrar

burayı kısa keseceğim. yaz geldi. okuum bitti. bu süre zarfında ayşe'nin annesiyle tanıştım, iyi kadındı. ayşeyle sık sık görüşüyordum. bazen dışarıda, bazen de benim evimde. daha çok evde buluşuyorduk. çünkü anneannesi gilde kaldıkları için kızın parası olmuyordu. bir nevi yüktüler onlara. ben de ayşe'yi ezmemek adına genelde eve çağırıyordum.
haziranın sonuydu. kırtasiyeye gidip büyük bir mebla ödeyerek hem kendime, hem de ayşe'ye kaynak aldım. dershane hayaldi...
ayşe'yi arayıp eve çağırdım. aldığım kitapları ayşe'ye verdim. mahcup olduğu her halinden belliydi panpalar. ama ben almasam ayşe'nin kaynak alamayacağını da biliyordum.
uzatmayayım burayı. ilk defa o gün ayşe'yle öpüştük. 2-3 dakikalık bir şeydi. benim ilk öpüşmemimdi. onun da ilk öpüşmesi olduğu çok belliydi. o gün daha fazlası olmadı. o istese de ben yapmazdım zaten.

Çok üzüldüm lan

"bak ayşe, dün çok kötü bir olay yaşadınız. ve ben, hayatta en çok değer verdiğim kişi olan senin üzülmene asla dayanamam. 11. sınıftasın, yaz gelince beraber çalışırız. gideriz burdan. annenle bir ev tutup yeni bir hayat kurarsınız. ben de yeni bir hayat kuracağım ve yeni hayatımı sen olmadan geçirmek istemiyorum. seni çok seviyorum." dedim. ben dedim ben. kendime inanamadım bunları söylerken.
ayşenin gözleri doldu. yanağımdan öptü. sarıldık yine...
keyfi yerine gelsin diye aldığım tişörtü verdim. çok sevindi lan. çocuk gibiydi o an.

çıktım mağazadan, küçük bir kafaye gidip tost yedim. içim dışım kaşarlı tost olmuştu amk. tostu yedikten sonra ayşe'yi arayıp bulunduğum yeri söyledim. unuttuğum bir şey vardı. dün birbirimizi sevdiğimizi söylemiştik. ama bunun sırası değildi. çünkü daha önemli meseleler vardı. 40 dakika kadar sonra ayşe geldi. beyler görseniz o neşeli kız gitmiş, asık suratlı biri gelmişti.
kalktım sarıldım hemen. hani sevdiğiniz kişiye sarılınca boynunun kokusunu içine çekersiniz ya, hiçbir şeye değişmem onu...
neyse, oturdu yanıma. 2 çay söyledim ve başladık konuşmaya. aslında şimdi yazacağım konuşmayı nasıl yaptım ben bile bilmiyorum. o konuşmayı yaparken büyüdüğümü hissetmiştim ve çok ciddiydim.

rezervatif