evlendim. severek evlendim. sonra karının içinden fitne bir şeytan çıktı. sineye çektim düzelir dedim, düzelmedi. yüzü gülsün diye elimden gelen her şeyi yaptım, gülmedi. ayrılayım dedim söyledim yüzüne, intihar ederim dedi. vicdan yaptım geçer dedim. hepsi devam etti ve beni bunların sorumlusu ilan etti. bu sefer ciddiyim ayrılalım intihar edip etmemen umrumda değil dedim. hamileyim dedi. çocuk doğsun alıp kaçasım var. ne yapayım beyler kafayı yiyorum artık kurtulamıyorum. ne yapsam kurtulamıyorum ve artık ömrüm boyunca aramızda bağ olacak bi günahsız var.

edit : tavsiyelerini söyleyip burdan pm den iyi dileklerini ileten bütün kardeşlerime çok teşekkür ederim. sadece öyle gece gece biraz içimi dökmek istemiştim. yine de derdimi dert edinip üzdüğüm kardeşlerim olduysa kusuruma bakmasınlar.

etseymiş nafakadan kurtulurdun

Abi hayatını yalnız yaşamak istemezsin bence. O kadın senin eşin bir yastığı paylaşıyorsunuz. Bence artık bunca yılın ardından bırakma. Bizler için demesi kolay tabi ama şöyle ki sen şuan baskı altındasın bizse işe mantıklı açıdan bakabiliyoruz olayın dışında olduğumuz için. Yani mantıklı çözüm evliliği korumaya çalışmak gibi