Okul hayatım hiç de hayal ettiğim gibi gitmiyordu. Derslerimin ilkokulla alakası yoktu, giderek berbat bir hale geliyordu. Kütüphanede ne kadar roman hikaye varsa okumuş, pek çok film izlemiş dersleri sallayıp umursamaz bir tavır içerine girmiştim.
Veli toplantısında babamı arayıp özellikle çağırmışlardı. Öğretmenlerin hemen hepsi beni kötülemiş, derslere olan ilgisizliğimden yakınmış, tembel bir öğrenci olduğumu söylemişlerdi. Toplantı çıkışı ilk defa babamı üzgün gördüm, ve sebebi bendim sanırım. Aldı beni karşısına oğlum bi sıkıntı varsa söyle , halledelim diyerek yardımcı olmaya çalışmıştı. Ama benim isyanım genel olarak düzene olduğu için bi sıkıntı yok baba çalışır hallederiz deyip geçiştirmiştim.
Dediğim gibi de yaptım, biraz derslere asılıp 2. sınıfı çıkarmak için uğraşmaya başladım. Bir gün oda arkadaşım yasin facebook diye bir sitede takılrken gördüm, tabi ben nerden bileyim face yi twitteri cart curtu. Sosyal paylaşım sitesiymiş. Öğrenince iyice açtım bir hesap, baktım hemen hemen bütün arkadaşlarımın hesabı var, nasıl bu kadar geç farkettiğime yandım bi süre. ilk olarak yasini ekledim, sonra sınıftaki arkadaşları, sonra şeymayı, esrayı...
Ertesi gün baktım tekrar baktığımda çoğu kabul etmişti; şeymay'la esra da kabul etmiş, şeyma mesaj atmıştı üstelik.ilk mesajım şuydu;
murat nerelerdesin seni çok merak ettim, ben sağlık meslek lisesi kazandım, giresundayım görünce bana mesaj at
Bir de telefon numarası bırakmıştı. Tabi bende eski bir telefon vardı, 4-5 yıllık bir telefondu bu, ablamın üniden sonra yeni telefon aldığı için kullanmadığı telefonu.Ne internete girer, ne de doğru dürüst bir işe yarardı benim gözümde. Ama mesaj hakkı felan yaptırdım sonradan. Şeymayla konuşur, mesajlaşır, dertleşirdim. Yasin sağolsun sigaraya iyice kaptırmıştım kendimi. Yurtta tuvalette felan içerdim, birkaç defa içki de içtiğimiz oldu kaçak göçek.
Okul yönetimi hiç memnun değildi bizden.Eve 3-4 ayda bir gider, geri kalan zamanı okulda basketbol oynayarak geçirirdim. Lise 3 e geçtiğim yazı hiç unutmam. O bahçe motoruyla ramazan ayında aç acına çalıştım. 32 Gün boyunca fındık topladım. Bahçe sahibinin benden 1 yaş küçük bir oğlu vardı. Ailesi her zaman o çocuğa beni gösterip, bak sana ne imkanlar veriyoruz bu çocuk fen lisesine gidiyor gibisinden şeyler söylüyorlardı. Sinir olmamak elde değildi.
Şerefsize el mahkum olduğumuzu düşünüp sürekli iş buyurup birşeyler söylüyordu, babamın sinir olup burayı da bırakmaması işten bile değildi. Ama allah kahretsin ki mecburduk oraya. Okul paramı çıkarıp kendimi kurtarmam gerekiyordu.
Dayandım, herşeye rağmen o yazı da çıkardık, lise 3'e başlamıştım artık. Okul bizden hiç memnun olmadığını artık her fırsatta yüzümüze vuruyordu. O yıl berbat bir şekilde geçti, hocaların hemen hemen hepsi bizi bırakmak için elinden geleni ardına koymadı. Yasin kardeşimden daha yakın oldu bana. Lise 3 ün sonunda notlarımız bizi güç bela kurtarıyordu. Sisteme bir baktık, bütün hocalar 05 10 sözlü notu girmiş. Biri hariç, felsefe hocamız hepimize hakettiği notu vermiş, dersten geçirmişti.
Oturup çaresizce birbirimize baktık Yasin'le. Fen lisesinde sınıfta kalacaktık. Ayrıca sınıfta kalınca direk düz liseye gönderilecektik. Gözüm hiçbirşeyi görmüyordu. Böyle bir şerefsizlikle daha ömrüm boyunca karşılaşmamıştım. Müdür yardımcısına, müdüre önüme gelene allah ne verdiyse saydım söyledim. Felsefeci, sevdiğimiz tek hoca, adamlığını yaptı, tek tek konuştu hocalarla, notları düzelttirdi. Tek bir şartla tabi. Okuldan ayrılacaktık, zaten durmazdık orada. Sıkıntımız şuydu; ailelere haber vermemiştik, nasıl söyleyeceğimiz konusunda hiçbir fikrimiz de yoktu ayrıca. Skerim böyle hayatı deyip oturdu 3. katta camın kenarına yasin... yaktı bi sigara. durur muyum çöktüm kenara bi sigara da ben yaktım.
Aradım babamı, anlattım her şeyi. Öyle okulda durma zaten oğlum diye destek verdi sağolsun. Yasinin babası emekli öğretmendi, okula gelip olaylar çıkardı.Siz eğitimci değil katilsiniz diye saydı söyledi. Tek kalan dersim matematikti, yazın ortasında beni geçirmediği için kurtarma sınavına geldim taa o okula, son kez.. Bir de dedim ki matematikçiye , benim hafızam kuvvetlidir, hiçbir şeyi unutmam..