siz varsınız. hiç öyle bi avuç şuku için part part yazmiyacağım. derdim şuku değil. ben küçüklüğümden beri hep asosyalim, aşırı utangacım. liseye geçene kadar sadece bi arkadaşım vardı benim. o derece. sevdiğim bi kız vardı. çocukluktan beri sınıf arkadaşımdı. hala daha seviyorum onu. 7 ya da 8. sınıfta tam hatırlamıyorum. açıldım kıza reddetti beni. ben 2-3 ay sonra tekrar cesaretimi topladım. çünkü ben kaybetmeyi hiç sevmeyen biriydim küçüklükten beri. o kızı almalıydım. çok seviyordum, başkasıyla görsem onu katil olacak derecedeydim. kız bu sefer osmanlı tokadıyla reddetti resmen sevgilim var dedi. (ikisinde de internetten teklif ettim, çünkü yüz yüze konuşamazdım, çok utangaçtım) Bu sefer diğerkinden daha çok mahvolmuştum. O sevgilisini düşününce çıldırıyodum kapıya, cama, duvara yumruklar atıyodum. resmen delirmiştim. Ve o kızı tekrar gördüm beyler bugün. evet. ve yanında bi lavuk vardı. beni görünce sevgilisine bakmaya başladı ve alay edercesine resmen bana gösteriyodu sevgilisini. ve diğer sokağa girdim. onlar ilerleyince takip etmeye başladım. adresini biliyorum şu an. napayım beyler. kalıplı biriyim. boxa, kick boxa ve karateye gittim. çocukta cılız bişey amk k*rdü. giberim istesem anasını. ama o beni kesmez kavgaya girersem sağ çıkartmam onu. başımın belaya girmesinide istemiyorum. çok da mahvoldum böyle. hep kaybeden ben oldum. lütfen bana yardımcı olun panpalarım. napiyim ben
http://www.imgim.com/image/hgpq8qb.jpg/
EDiT: beyler hepiniz çok sağolun. adamsınız. benim acımı sadece bi adam azaltabiliyo. Defkhan
https://www.youtube.com/watch?v=x7iQsjhrKW4
EDiT2: Beyler herkesin entrysini okudum ama sonlara doğru cevap veremediklerim oldu kusura bakmayın. şukulayan, çüküleyen, yorum atan herkese teşekkür ederim