Okulda iki çocukla tanıştım. Keyifli adamlardı. Benimle hemşeri olanın "Bizim bir arkadaşın, bir arkadaşı var. Parası yetmiyormuş, babası ev arkadaşı bul diyormuş. Pasif bir çocuk, rahat edersin" demesiyle spotçuları gezmeye başladım. Elemanın evi diziliydi, çorbada benim de bir tuzum olsun felsefesi ile bir koltuk takımı ile sehpa aldım ve benden evvel sinek bile uçmayan salona koydum. Odamı dizdim. Oğuzhan gerçekten pasif bir çocuktu. Üzerinde tişörtü yokken yakalayabilirseniz kemiklerini sayabilirdiniz eminim ki. Yaklaşık bir elli beş boylarındaydı ve dazlaktı. Bir tane bile erkeklik emaresi olmayan suratı bana erkek kılığına girerek kurtuluş savaşına katılan Halime Çavuşu hatırlatıyordu. Tamamiyle kurallara uygun yaşayan kurgusal bir tip. Hasta olmamak için Kasım başında ayağına kalın yünlü çorap giyip, atletsiz asla dışarıya çıkmazdı. işin güzel yanı yemeği o yapar bulaşıkları o yıkar hatta benim odamı bile benden izin alıp süpürürdü.

Bir gün dışarıdayken ucunda Oğuzhan olan bir telefon geldi. O sırada okulda tanıştığım çocuk ve onun ev arkadaşıyla beraber dışarıdaydık. Apar topar eve gittik. içeri girdiğimizde 3 eleman ve Oğuzhan salondaydı. 2 ay boyunca yuttuğu her kelimeyi lavuklardan aldığı züt ile yüzüme sarf etti. imtiyazla dinlerken çocuklardan birinin lafa girmesiyle kafam kaçtı, ben de elemana girdim. Geceyi benimle gelen çocukların evinde bitirdik.

Ertesi gün eşyalarımı almak üzere krallığıma gittim. Kapının kilidi değişmişti. Oğuzhan'ı aradığımda telefonu babası açtı. Hafif sert yaptı tavrımı bozmak istemedim ve bana yakışır şekilde babasından girdim annesinden çıktım ardından telefonu kapattım. Kapıyı açtılar, bir hışım odama girdim. Tek kişilik bilmem kaçıncı el yatağımı sırtıma yüklediğim gibi asansörsüz binada 5 kat aşağıya koştum.

rezerved

rezerve

rezzzzz

taka sardın dede gibtir git artık.