(bkz: trenddeki Atatürk konusuna açıklık getiriyorum)

iff resme bak bee

Vaziyet alın

Fotoğraf ne öyle çılgın seni

3 çay buraya

#pREZervatif

Bu ne amk sjsjsjs 😋

edit: okumadim 😉

Kisa kisa yazcam panpalar . hemen okuyun diye
çocukları soktum ben de line'a bizimkilerin yanına geçtim. line bitmiş, bitmiş. sahnede cover çalan 5 kişilik bi grup ve onları dinleyen de 3 kişilik müşteri kitlesi. bi bira içip kaçtım, aldığı belli verdiği belli off pera'ya geri döndüm. off pera zaten züt kadar mekan 10 kişi gelse hop doluyor.

Yazimmi beyler bi suku atin okuyan. Varrsa

yaz hadi

pREZervatif

içeri bi girdim bizim alman çocuklar iki tane taş hatunu almış dans ediyor. hatunlardan biri sarışın biri esmer, kanadalılarmış. ben de çocuklara hafif gülümseyip köşeye geçtim. hep öyle yaparım, gülümser bi köşede dururum, gelen gelir zaten. bizim jürgen'lerden biri pek sevimliydi teşekkür mahiyetinde gelip gelip bir şeyler söyledi. sanırım "sarışını alalım bu akşam" türü bir şeyler söylüyordu.

Beyler bi suku atinda üste çikalim
saat tam 4'te mekan kapandı, ben bu sevimli alman'a "kızları al gel bize geçelim" dedim. dedim derken yüzde 40 cümle yüzde 60 beden dili. olur falan dedi. sonra kızları çağırdı kızlar da sempatik sempatik kabul etti. lan ne cesaret, ortadoğu'dasın, ışid zütüne dayanmış, sakallı bi adam evine çağırıyor, ne diye kabul edersin? gavur da bi acaip.

devam babuş

Ahahahaha

neyse eve yaklaştık, benim ev ömer hayyam tarafında, ingiliz konsolosluğu'nun oradaki alt geçitten geçerek gitmen gerekiyor. alt geçit dediğim de irreversible'ın çekildiği alt geçitten hallice. haliyle kızlar alt geçite girmek istemedi, "ne yapacağız" dedim tarlabaşı bulvarının ortasındaki demirleri gösterip üzerinden atlarız dediler. fsgsg türk olsa taksiye binmeden 500 metre yürümeyecek hatun, tarlabaşı'nın ortasındaki trabzandan atlıyor. gerçi işime de yaradı atlarken yardım etme ayağına fiziksel temas falan da kurdum.

her neyse eve geçtik, bilen bilir* benim evin içi bayağı güzeldir. yüksek tavan, duvarlar patina boya falan. dedim bunlar kesin erasmusçu şimdi eve hayran kalıp hastam olacaklar, bütün sezonu benim evde geçirecek. oo gelsin partiler, gitsin danslar. lakin no! "evin çok güzelmiş" lafını bile duyamadım mk. neyse madem eve geldik biraz konuşalım dedim. sarının yanına yanaşıp "öğrenci misin" diye sordum, "yok aktristim" dedi. "burada ne işin var" dedim, "israil'deydik savaş çıkınca bir kaç günlüğüne buraya geldik" dedi falan filan işte. sallamadım pek. sokayım israil'e.

rez yaz pnp

Sukular gelsin panpalar up layin uste cikalim
gittim müzik açtım, ismail'in köpekleri modemi yemiş internet çekmiyor, harddiske abandım. oradaki şarkılar da dede efendi'den kalma neredeyse. uğraştım falan bi more than ever people buldum ortama uygun olarak. çalmaya başladım hatun geldi burnumun dibine "aa buna bayılırım muhteşemsin falan" diyo içimde volkanlar patlıyo lakin verecek karizmatik cevap arıyorum bulamıyorum, gramerim yetmiyo. öyle cool cool gülümsüyorum :/

sonra fazla iletişim kurup aptal görünmemek için evin diğer yerlerini göstereyim size diyorum. balkona çıkıyoruz önde tarlabaşı, arkada okmeydanı , bildiğin leş istanbul mazarası, "nice ambians" falan diyorlar. "sizin oryantalizminizi gibiyim" diyorum. -ama içimden. dışarıdan demeye çalışsam fuck your orientations falan derim zaten.- vay amk evde ikea mutfak, italyan banyo, yüksek tavan var karılar gidiyo torbacı manzarası beğeniyor. madem diyorum manzarayı beğendiler abanıyorum fotoya, abanıyorum selfie'ye. en azından kızlarla foto çekilip eski sevgilileri falan kıskandırayım kısa günün karı. o ara alman çocuk odanın kapısında beliriyor "uçağım kalkacak benim birazdan gitmem lazım" diyor. özetle: "verecekseniz verin amk işimiz gücümüz var" demek. kızlar jürgen'e kibarca bir bay baay. o an göz göze geliyoruz, kaşlarımı eğip "abi bunun bize gelişi bu" bakışı atıyorum. çocuk arkasını dönüp çıkıyor. 10 saniyeliğine zeki demirkubuz filmi oluyoruz.