bazen uğrayıp kafama esen şeyleri yazıcam

reserved

O mistery of misteries
the highest truth
the final chapter of ultimacy
so stubborn, cloaked you are
under this solid form
and how sacred your flower is
that burns within my flesh
my corporeal womb

Every time thou consecrate me to another secret of Thine,
I take another step towards Thy Pantheon.

Harkee!

uyumak lazım di mi binler...

hip hop / rap bana baya ters. ama iki şarkı var ki çok severim:

eminem - white america (ben böyle saldırı görmedim) http://www.youtube.com/watch?v=RZIzD0ZfTFg

one day as a lion - wild international (o enternasyonel hangi enternasyonel?) http://www.youtube.com/watch?v=6mKtt7F0rPU

mickey rourke, clarke gable ve ayhan ışık, muhtemelen chris cornell'in bi kaç göbek geriden akrabası.

aynı şekilde hulk hogan, sümer tilmaç ve barış manço arasında da bi kan bağı seziyorum ben.

ama en ölümcülü şu: hababam sınıfındaki 216 ahmet, bbt'deki sheldon cooper'ın kayıp babası bence.

cesaretimi toplamam gerekiyor. yapabilirim bunu biliyorum. daha fazla zorlanımın olmadığı, özgür ve umarsız olabileceğim bir yol çizebilirm kendime. bunun ne anlama geldiğini biliyorum ve kısa vadede hiç bir somut geri dönüşü olmayacak.

ama gücümü toplamaya başladığımı da hissediyorum. yapabilirim. yapmalıyım.

tahammülsüzlüğümü avantaja dönüştürmem lazım.

insanlara taktım yine ben...

kadını güçlü olup özgürleşme derdinde, erkeği görünürdeki gücünü kaybetmeden ikinci bir anne bulma derdinde... herkesin kafası başka amk... bakıyorum bakıyorum, bi türlü akıl erdiremiyorum. n'oluyor, neden oluyor... ne ara biz bu kadar insan bağımlısı olduk bilmiyorum ki. sosyal medya denen tak yayıldıkça, görünenin aksine, yabancılık arttı, ama inadına da insanlar birbirlerin içine düşmeye başladılar. zaten modernizmin en çok bu yönünden nefret ediyorum. zıtlıkları bir arada barındırıyor ama bunu yaparken kavramların içini, temel değerini boşaltıyor.

biz insanlar artık her zamankinden daha yabancıyız ama her zaman olduğundan daha yakınız birbirimize.

lan üzülüyorum ya. yemin ederim, kendime bakıyorum, dışarıya bakıyorum... kaçıp gitmek, dayımın köy evine yerleşmek istiyorum... ama biliyorum, ev köpeği olduk bi kere, artık bu saatten sonra ne çoban köpeğiyiz, ne tazıyız...

geriliyorum ben... çevremde olup bitenleri falan görünce geriliyorum.

sanırım benim yolculuk yapasım, daha da dönmeyesim var. çok yorgunum buraları ve bu insanları yaşamak için. sürekli öfkeli gezmekten bıktım artık.

gitmek lazım.

sözlükte neden siyaset ve din gibi tartışmaların yasaklandığını gayet iyi anlıyorum.

bunun amacı taraf olmak ya da özgürlüğü sınırlamak değil. burada yatan gerçek çok basit:

bir tarafta koskoca bir sosyoloji literatürü var, ne bileyim, siyaset felsefesi var, chicago ekolü var, frankfurt ekolü var... ne bileyim postmodernizm var, post yapısalcılık var, varoğlu var...

bir tarafta da bizim sözlük ahalisi var. ateisti ayrı yobaz, kemalisti ayrı yobaz, müslümanı ayrı yobaz, komünisti ayrı yobaz...

geçenlerde bi eleman çıkmış, felsefe yapıyor (okumuş, biliyor baya) ama o da yobazdı mesela...

yobazlığı yasaklamanın yolu direk yobazlığı yasaklamak şeklinde olamayacağına göre, sözlük yönetimine de bu tip tartışmaları ketlemekten başka hiçbir çare kalmıyor.

sıradan ve seri çükü yedim. n'oluyor lan?

#61963356

büyük ihtimalle yukarıdaki iletide verilen linki takip ederek vardığınız sayfada anlatılan olay kurmaca. ama ben orada bir gerçek görüyorum. çok çok sinirimi bozan bir gerçek...

orada yazan şeyler bana baya dokundu. çünkü ben o gitar olayını bizzat yaşadım. aradan yıllar geçti...

benim benden fakir bir yeğenim var.

ona verdim gitarı. biraz çaldı ve şu surat ifadesi ( :/ ) oluştu. ukala bir surat ifadesi değil ama. öyle beğenmeme ifadesi değil. ağır bir kabullenmişlik vardı orada. ve gitarı kılıfa koyup kaldırdı. (ulan ağladım-ağlıycam bak şimdi) ve adım gibi biliyorum o çocuk, o kılıfa gitarı değil o an aklına üşüşen ne varsa onları koyup kaldırdı. gitardan değil gitarın çağrıştırdığı tezatlıktan kaçtı resmen.

ama biz hep öyleydik zaten. alemin elinde pringles görürdük, gider 100.000 liralık (eski parayla) ağızda kaybolan cips demeye bin şahit şeylerden alırdık. millet ilk çıktığında snickers yerdi, biz bifaya talimdik.

yeğenim o günlerden birinde yine elinde o taktan cips paketlerinden biri varken, hiçbirşey demeden pakedi sessizce kenara koydu. daha 5 yaşındaydı. neden yemiyorsun dedim. "canım istemiyor" demişti. asla farkına varamayacapı ama içgüdüsel olarak farkında olduğu ve aslında söylediği şey, "[bunu] canım istemiyor." idi. hemen akabinde o cips kadar taktan fotoğraf makinemizle resim çekinmiştik. işte o resim çekilmeden önce ben yaşadığım şeyin idrakıyla delirmek üzereydim.

o an bütün evi içindekilerle birlikte yakmak istedim. bu sürünme haline daha fazla devam etmemeleri için bitirmek istedim ama bunlar fakir fantezisidir ya zaten. yapamadım tabiki de.

sistem de böyle işte. zengine verdiğinin bir farklı versiyonunu sana da verir. tüketme hevesini yitirmemen için...

ama ananı da giber bir yandan.

yıllar sonra o fotoğrafı buldum. 5 yaşındaki çocukta yine o surat ifadesi ( :/ ). ve ben şimdi ne zaman bir kısa mesajda, incide ya da face de o ifadeyi görsem kahroluyorum. o iki işaret benim en büyük mutsuzluklarımı anlatan bir sembol haline geldi. ve üzüntümün boyumu aştığı anları aktarırken hep onu kullanırım ben.

:/

kırmızı elma sözlüğe girmeyi denedim. giremedim. çünkü "gönder"e tıkladığımda page expire oldu. oysa uzun uzun ursula kroeber le guindir, judith butler'dır, gore vidal'dir falan yardırmıştım.

o kadar yazıp ta hüsrana uğrayınca, tembellik insanı esir alıyor.

kalantorun vitamini kabuğunda arkadaş. nasrettin baya erken keşfetmiş bunu. takım elbise giyen sığırlarla, basit t-shirt giyen akademisyenlerin aynı kaldırımda yürüdüğü bir dünyada yaşıyoruz. bomboş aristokratların çıpıl çıpıl kent meydanında uzanan filozoflara sadaka dağıttığı yerden yola çıkınca, gelinen noktanın bu olması kaçınılmazlaşıyor.

sonra bi zibidi çıkıyor, "allah parayı dilediğine, ilimi de dileyene verir." diyor.

aferin, ne güzel uydurdun "kitabın"a. çok düşündün mü bunu söylemeden önce?

az önce bi benzetme geldi aklıma. buraya da yazayım:

modern kadın evdeki sinek gibi. bi kere gelip bacağına kondu mu... bi daha yakalamak istesen yakalayamazsın. kovmak istesen kovamazsın. ne eline gelir, ne elden gider.

sırf bu sebepten suçlayamazsın da. "gelmedin" dersin, "gitmedim" der. "gitmedin" dersin, "gelmedim" der.

her taka bi cevap...

http://inciswf.com/1293107129.swf

z0r.de iyi lan baya

şimdi ne kadar femo-aktif malak varsa tepki gösterecek de... neyse yazayım yine de.

ulan dinler tarihinde bi tane mübarek kadın var. onun da doğurduğu çocuğun babası belli değil. şimdi diyeceksiniz ki "erkek egemen sistem" bilmemne yarak kürek.

al o zaman: sosyal darwinizm sana. oyna şimdi bununla. beyni dıbına sığan çakma entelim benim...

edit: a pardon, bi dakika, darwin de erkek değil mi... onun fikirlerinin nasıl objektif olmasını bekliyebiliriz ki zaten? tüh ya nasıl unuttum. bilmem kaç asırdır onca bilim adamı onca düşünür, kadına karşı komplo olsun diye uğraştık çünkü daha önemli işimiz yoktu.

lan ben bu kadın denen şeyi hiç sevmiyorum ya.

hayır gay falan da değilim. bitki hayvan falan da sevmem. artık oturmuş bi kere, erken dönemde şartanmışız libido kadına akar diye...

komple cinselliği yitirmek lazım. bak o zaman nasıl kafada dertten eser kalmıyor...

gibtir git mal okumayın tam bir özenti takuuuuuuu

ferrarisini satan bilge'nin o işi yapabilmesi için önce bir ferrari sahibi olması gerekiyor. bunu ıskalıyoruz.

oh, our dear glorious ford... how funny you are...