Kapının sesine uyandım biri kapıyı yumrukluyordu saatime baktım 11 di yorganımı üstümden atıp kapıya yöneldim kapıyı açtım karşımda 1.75 boylarında esmer siyah kısa saçlı bir kız vardı direk içeri girdi "merhaba ben Ravza" dedi sadece merhaba diye bildim bana bir süre bakıp vee dedi bende dehşet dedim gülümseyerek "memnun oldum dedi "karşıya yeni taşındım daha doğrusu taşınıyorum eşyalarım yerleşene kadar senin evde takılabilirmiyim?" diye sordu gözümün içine bakıp "en fazla 1 saat" dedi bende "peki" dedim ve bilgisayarımın açma düğmesine basıp odama gittim pijamalarımı çıkartıp kıyafetlerimi giydim, salona gittim Ravza evi inceliyordu çok rahat bir kızdı bilgisayarıma oturup sözlüğe girdim 2dk sonra Ravza "tekmi yaşıyorsun" diye sordu cevap vermedim ses tonunu yükselterek bir daha sordu bende Ravzaya dönerek "evet" dedim bana bakıp "canın sıkılmıyormu" diye sordu
"hayır" deyip sözlükte takılmaya devam ettim 5dk sonra Ravza "çalışmıyormusun sen" diye sordu bu kız susmayı beceremiyormuydu cevap vermedim ses tonunu yükselterek bir daha sordu yine cevap vermedim bu sefer bağırarak sordu bende bağırarak "bilgisayar programcısıyım" dedim bir süre sessiz kaldıktan sonra nakliyecilere bir bakiyim dedi dışarı çıkıp bana döndü Teşekkürler dehşet görüşürüz diyerek kapıyı kapadı...

edit: rezleri alın süper hikaye olucak, hızlı yazıcam.

Ravza mutfağa merakla girdi elimi gördü panik yaptı "hastaneye gidelim" dedi panik yapmana gerek yok desemde ikna edemedim elime bez sarıp evden çıktık hastanenin yolunu tuttuk, takside Ravza kafasını dizime koydu sohbet ettik, taksici bana dikdik bakıyordu aldırış etmedim. Hastaneye vardık. Doktor pasuman yaptı tam kapıdan çıkarken beni çağırdı yanına gittim bilgisiyarını açtı ve odadaki kamerayı izletti odada Ravza yoktu oysa o karşımda bana bakıyordu fakat kamerada yoktu, şizofrenmi olmuştum çıldırıcaktım gözlerim dolmaya başladı doktor bana bakıp "şizofrensiniz" dedi Ravza bağırarak "yalan söylüyor inanma" diyordu, yere diz çöküp ağlamaya başladım.

edit: beyler 5dk da bir atmaya çalışıyorum. Yazdıklarımı şukulayın geldiğinizi anliyim.

Evde yine bi sessizlik olmuştu dolaptan biramı alıp koltuğa uzandım amacımı sorgularken uyuya kalmışım kapı sesine uyandım Ravzaydı çok güzeldi bu kızdan hoşlanmayamı başlamıştım güzel ses tonuyla "daldın gittin" dedi gülerek "içeri geç" dedim koltuğa oturduk mutfağa gidip bira getirdim içerken sohbet ediyorduk bi ara gözüm saate kaydı yüzümdeki hasgibtiri farketmiş olacak "ne oldu bir randevunmu var" diye sordu
"Evet pgibiyatrisime gitmem lazım" dedim
'Peki ben kalktım ozaman" diyip kapıya yöneldi saçını savurarak bana döndü "görüşürüz dehşet" dedi cidden bu kızdan hoşlanmaya başlamıştım üstüne giyinip pgibiyatrisime gittim.

içeri bomboştu sanki eve ilk defa ben girmiştim. Taşınmış olacağını düşünüp evime geçtim dolaptan biramı alıp koltuğuma oturdum yine yalnız kalmıştım herkez gibi oda terketmişti beni. Karnımın açıktığnı hissettim sabahtan beri birşey yememiştim az önce açtığım buzdolabını bir daha açtım peynir, zeytin vardı fakat ekmek yoktu ocağın altındaki dolaptan çikolatalarımı alıp televizyonu açtım yerken kanalları gezinmeye başladım son kanala gelince durdum ve dinleri, Ravzayı düşünmeye başladım uyuya kalmışım.

Vardığımda sekreter geç kaldığımı söyledi içimden gibimde deyil diyip Seda hanımın odasına gittim.
"Hoşgeldiniz dehşet bey" dedi
"hoş buldum Seda hanım"
"geç kaldınız sebebini sormamda bir sakınca var mı?" diye sordu
gülümseyerek "hayır, yeni komşu edindim bir kız onunla sohbet ediyordum" dedim
gözlükler inin üstünden bakarak "aslında bu iyiği bir şey, peki son zamanlarda nasıl hissediyorsunuz?" diye sordu
"aynı, amacımı sorgulamaya devam ediyorum."
bir kaç soruyu cevapladıktan sonra kapşonumu takıp evin yolunu tuttum, eve vardığımda Ravza'nın dairesinin kapısının açık olduğunu farkettim merak edip kapıyı aralayıp içeri kafamı uzattım...

Bayılmışım ayıldığımda doktor başımdaydı Ravza yoktu doktora dolu gözlerle bakıp "ne olursunuz yardım edin" dedim bana umutsuz vaka gibi bakıyordu "yardım edeceğim fakat sizinde çabalamanız lazım, çok geç değil" dedi içim de bir umut doğdu. Doktordan ilaçlar alıp eve geçtim salondaki koltuğuma oturdum. Ravza "senmi geldin" dedi sinirle "sen gerçek değilsin, ne işin var burada" diye bağırdım mutfağa koştum hapımı içmek için bardağa su doldurmaya başladım. Ravza kapıda dikilmiş "o adama inanıyormusun? o hapları içme" diyordu aldırış etmeden haplarımı içtim salona koltuğa uzandım gözlerimi kapatıp "sen gerçek değilsin, sen gerçek değilsin" diye tekrarlarken uyuya kalmışım.

Kapı sesine uyandım bir sevinçle kapıya koştum açtığımda karşımda ev sahibi vardı sevincim, sinire döndü.
"Başka birinimi bekliyordun" dedi
"Hayır, ne oldu Sedat abi" dedim
"Kirayı alıcaktım"
Ulan bu aylık param sadece bana yeterdi, ben sonra veririm abi diyim sonra veririm diye düşünürken bir dürtüyle kendime geldim.
"Daldın dehşet ne oldu" diye sordu
"abi ben sana parayı sonra veririm" diyip kapıyı kapadım. içeri geçip koltuğa oturup Ravzayı beklemeye başladım.

edit: beyler seri Part lara başlıyorum.

Sabah kapı sesine uyandım bir umut koştum kapıyı açtım. Oydu karşımdaydı sarılmak istedim öpmek istedim. Yine direk içeri girdi ve sarıldı sanki onca yıldır bunu bekliyor gibiydim birinin sarılmasını, içim huzurla doldu. Burnunu çekiyordu ağlamış olmalı, kendini geri çekti yüzüme baktı ben şaşkın bir şekilde
"nerelerdeydin seni çok özledim" dedim
"oturalım anlatıcam." dedi koltuğa oturduk gözleri dolmuş bir şekilde anlatmaya başladı
"kusura bakma ben aslında karşı daireye hiç taşınmadım seni marketten bira alırken gördüm ve tanışmak istedim" dedi
"peki neden ağlıyorsun" diye sordum
"ailem evden kovdu" dedi
hatırlayıp daha çok ağlamasını istemediğim için neden diye sormadım. "bende kalabilirsin" diyip bira almaya mutfağa gittim biraları açarken elimden kaydı düştü toplarken elimi kestim...

Uyandığımda Ravza yoktu kahvaltımı yapıp Doktorun yanına gittim. Doktorun dediklerine göre Ravzayı düşünmemem gerekiyormuş, pgiboterapi görmek gerekiyormuş ve antipgibotik ilaçlar verdi. Evin yolunu tuttum yolda kim gerçek kim hayal tahmin edemiyordum kafayı yiyecektim. Eve gittim 1hafta evden çıkmadım, ilaçlarımı aksatmadım. 1hafta sonra halisilasyonlarım azalmıştı artık dışarı çıkmak istiyordum.

Bir cafeye gitmeye karar verdim hazırlandım bu sefer kapşonunun altında gizlendiğim hırkamı giymedim yolda insanlar bana garip bakıyordu ya da ben onlara ilk defa önüme bakarak yürüyordum. Cafeye girdim masama oturdum bir süre sonra sarı saçlı, mavi gözlü bir bayan geldi bana baktı kafasını eğdi bir şey dememi beklermiş gibi sonra gülümseyerek "ne istersiniz beyfendi" diye sordu
"pardon pek alışkın değilim. Kek ve kahve aliyim" dedim.
"buralarda yenisiniz herhalde"
"Hayır, bu cafeye ilk defa geliyorum"
Kalemiyle kekleri göstererek "ben siparişlerinizi getiriyim ozaman" dedi bir süre sonra kekimi ve kahvemi getirdi.

1saat sonra pgibiyatrisime gitmem lazımdı hazırlanıp çıktım bu sefer zamanında gelmiştim içeri girdim. "Hoşgeldiniz Dehşet bey." dedi
"hoş buldum Selda hanım"
"bugün üzgün gibisiniz"
"Ravza karşıma taşınan, taşınmış" dedim
gözlüğünün üstünden gözüme baktı
"hmm bu kötü, asosyalliğiniz azaldımı, dışarı çıkıyormusunuz?" diye sordu.
"Hayır."
Bir kaç soruları cevapladıktan sonra eve geçip Ravza'yı beklemeye başladım. Yemek yemedim 2günüm böyle geçti sessiz...

Betül yanıma geldi "çıkalım mı?" diye sordu olur diyip çıktık nereye gidecektim hiç bir fikrim yoktu "nereye gidiyoruz" diye sordu biraz düşündüm aklımda bir fikir yotu Betül de bunu anlamış olucak
"sinemaya gidelim istersen" dedi olur diyip sinemaya gittik sohbet ettik güldük ilk defa bu kadar eğlenmiştim telefon numarasını almıştım. Betülü evine bıraktım yanağıma bir buse kondurup evine girdi ben kapıda bir süre şaşkınlıkla durdum sonra evime gittim binaya girerken Ev sahibiyle karşılaştım. Hastalığımı duymuş olacak -ki bir şey demedi evime girip yatağa uzandım. Betüle iyi geceler mesajı attım. ilk defa kendimi yalnız hissetmiyordum. Oda iyi geceler yazınca. Hayeller daldın hepsinin içinde Betül vardı. Uyuya kalmışım.

Ne giyicektim aslında giycek bir şeyim bile yoktu Ravza beynimden kapşonunu ne çabuk unuttun diyordu aldırış etmeden hazırlandım. Betülü aradım ne zaman kalıcağımı sordum 8de evinden alıcaktım fakat bir aksilik vardı arabam yoktu daha doğrusu ehliyetim bile yoktu, içerdeki koltuğuma oturup saatin gelmesini bekledim.

"Buyrun ee" dedi bende heycanla "Dehşet" dedim bir süre yüzüme baktı "sizin isminiz ney" diye sordum
"Betül" dedi
"Kusura bakmayın tanışmayı beceremem, ne zaman bitiyor işin" diye sordum
Bir süre durdu şaşırmış olmalı, bende kendime şaşırmıştım.
"5dk sonra bitiyor aslında"
"bekliyorum ozaman" dedim ve kekimden bir ısırık aldım. Ben mi yapmıştım bu konuşmayı 5dk sonra napıcaktım nereye zütürecektim bunlarbunları düşünürken kekimi ve kahvemi bitirmişim...

Mekandan ayrıldık hesabi arkadaşlarından biri odemişti aslında işime gelmişti. Zate zengin birine benziyordu. Betülle biraz yürümeye karar verdik yolda koluma girdi kafası omzumda sohbet ediyorduk sahil kenarında bir banka oturduk bana sokulmaya başlayınca üşüdüğünü anladım ve hırkamı çıkartıp verdim gözlerime bakıp "çok iyiği birisisin" dedi biraz daha muhabbet ettikten sonra konu işe gelmişti "sahi sen ne işte çalışıyorsun" diye sordu biraz duraksadım "aslında bir kaç haftadır çalışmıyorum" dedim
"Cafede çalışmak istermisin" diye sordu
gülerek "olur da alırlarmı -ki" dedim gözlerime bakıp "sana bir şey söylemem lazım" dedi
"şöyle, dinliyorum"
"o cafenin sahibi aslında benim" dedi
biraz duraksadım ve gülerek
"tamam fakat ben seni seviyorum ve paran için değil" dedim
gözüme baktı içten söğlediğim için
"bende seni seviyorum" diyip dudağımdan öptü.

Bu sefer kapı sesine değil mutlulukla uyandım. Kıyafetlerle uyuduğumu farkettim aldırış etmeden yüzümü yıkayıp cafeye gitmeye karar vedim. Fakat Ravza hayla rahat bırakmamıştı beynimdeydi ve hep işlerime karışıyordu gitme cafeye ne çabuk bağlandın kız seni oynatıcak diyordu gidip haplarımı içtim. Merdivenlerden ikişer ikişer indim, cafeye vardığımda Betül gülümseyerek baktı ve masama geldi gülümseyerek "ne istersiniz Dehşet bey" dedi
bende alaycı tavırla "kek ve kahve alıyım Betül hanım" dedim
peki diyip gitti bir süre sonra kekimi ve kahvemi getirdi gözümü ondan alamıyordum.
"bu gece napıyoruz" diye sordum
"aslında bugün arkadaşlarla buluşucaktım." dedi hayal kırıklığına uğramıştım.
"sende gelebilirsiniz" diyince tekrar kendime geldim kekimi kahvemi bitirdikten sonra eve koştum...

Saat 7:40 olduğunda taksi çağırıp aşşağıya indim. Tam 8de Betül'ün evinin önünde olmuştum. Betül'ü çıldırdım kapıdan çıktığında kalbim hızlanmaya başladı. inip taksinin kapısını açtım. Gülerek içeri girdi yolda sohbet ettik restoranta vardığımızda şık bir yer olduğu fark ediliyordu. Taksiciye parasını verip içeri geçtik. Beni arkadaşlarıyla tanıştırdı arkadaşlarıyla geceye kadar sohbet ettik artık arkadaşları bana Dehşetcim, Dehşet canım diyorlardı ilk defa dostlarım olmuştu Betül melek gibi bir kızdı.

Beyler teldeyim hatalarım varsa kusurabakmayın.

Bu kız beni benden alıyordu biraz daha sohbet ettik sonra taksiye binip Betülü eve bıraktım sonra eve geçtim. Duş alıp yatağa uzandım Betülü düşünmeye başladım. Bana hem iş hem de dostlar bulmuştu bence melek bu kız sonra telefonumu elime aldım Betülle işe ne zaman başlıyorum diye mesaj attım yarın dedi peki dedim o gün o kadar rahat uyumuştum -ki sabah hızla hazırlanıp cafeye koştum.
"geç kaldım mı?" diye sordum
"hayır, tam zamanında geldin" diyip bir buse kondurdu. 1-2 hafta böyle geçti Betülle ilerlemiş ciddi düşünüyorduk ev bile bakıyorduk. Her gece arkadaşlarlaydık Mutluydum ve Yalnız değildim.

SON

he amk he kız gelmiş kapısını çalmış