babam bize kalacığımız odayı gösterdi, ben daha duygu birşey demeden bilerek kendim babama durumu izah ettim.. duygudan çok özür dileyerek ayrı bir oda daha ayarladı..

duygu kendi odasına yerleşmeye gidip bende babamla seneler sonra baş başa kalmıştım..
aramızda geçen diyaloglar şu şekildeydi;

+ben
-babam

+neden burdasın baba neden ülkede değilsin?
-annenle sen çok küçük yaştayken ayrıldık seni arayıp sormadım sürekli kariyerim peşinden koştum şimdi açıkcası seni gördüğümde bile kendimden utanmıyor değilim
+olsun baba boşver, kariyerin nasıl peki neler yaptın elin ülkesinde?
-baya başarılı bir kariyer geçmişim var burda 2arabam ve 1evim var.. eğer yanıma gelmek istersen asla çekinmene gerek yok rahatlıkla söyleyebilirsin
+baba sağol ama ben şimdilik böyle iyiyim okulum bitmedi ve herşeyim Türkiye'de..
-nasıl istersen oğlum ben sadece sana öneride bulunuyorum bu önerilerin her zaman geçerli olacığınıda unutma.. başın sıkışırsa yine beni ara çekinmeden Türkiye'de çok yerde sözüm geçmiyor değil..
+sağol baba ararım..

neyse duygu yerleşip yanımıza geldi, oturuyoruz üçümüz babam; buralarda gezilecek çok yer var biraz dinledikten sonra isterseniz çıkıp gezin dedi.. olur baba dedikten sonra babam açmısınız? diye sordu.. benim canım yolculaktan ötürü birşey istemiyordu hayır dedim.. duygudan ses yok.. durdu durdu oda hayır dedi.. ben biraz dinleneciğimi söyleyip kendi odama geçtim, duygu da yanımda geldi..

+ben
-duygu

+aşkım gel yanıma uzan
-bilmem ki baban evde ayıp olmasın?
+babamdanmı çekiniyorsun(deyip kapıyıda kapadım)
-çekiniyorum işte..
+tamam gel sen gel hemstırım benim.. yüzünde tatlı bir ifadeyle yanıma uzanı verdi.. yüzünü okşuyor onu ne kadar sevdiğimi söylüyordum.. oda bana şımartma beni demişti (ilk kez bul lafı kullanmıştı, hayatın küçük yaşta acımasızlıklarla zorladığı bir kızı şimdi birazcık ben şımartsam nolacaktı ki? hiçbirşey şımarmak en çokta onun hakkıydı be binler)

sen nasıl şımarırsın diyerek karnını gıdıklamaya başladım(özellikle en çok gıdıklandığı yerlerden biriydi) yine fare gibi cik cik gülüyor onun gülüşü benim içimi ısıtıyor benide güldürüyordu.. baya bir gülüşüp eğlendikten sonra biraz dinlemek istediğimi söyledim itiraz bile etmeden elimi tutarak bir kaç saat de olsa birlikte uyumuştuk.. kalktığımda babam evde yoktu ve duygu hala uyuyordu.. babamı arayıp sorduğumda şimdi geliyorum yiyecek birşeyler aldım dedi.. babamı beklerken gidip duygunun yanına geri yattım, öyle masum uyuyordu ki anlatamam(evet binler her seferinde yazıyorum ama onun masumluğunu tatlığını anlatmanın mümkünatı bile yoktu)

bir on, onbeş dakika geçdikten sonra babam geldi.. evet uykucular kalkın bakalım hadi yemek başına diyerek bizi kaldırdı.. duygu hala uyuyordu ben bilerek uyandırıp da rahatını bozmamak için uyandırmadım.. biz birşeyler yedikten yarım saat sonra kadar duygu da uyandı.. biraz evde oturup kendine geldikten sonra hadi dışarı çıkalım dedi, birlikte yapacığımız çok şey vardı.. fotoğraf çekmek video çekmek, eğlenmek gezmek vs. bunların sadece bir kaçıydı..

şehirdeki turistlik yerlere babamla gidip sürekli fotoğraflar çekiliyorduk(binlik değilmi Türkiye'ye geri dönüp üniversitedekilere de hava atacaktım :d) neyse bir günde neredeyse 100e yakın resim çekildik.. günün sonuna doğru duygu aşkım yemek yesek olurmu diye sordu?ben neden olmasın diye diyecekken aklıma bir anda geldi, sabah zaten kahvaltı yapmadık bizle bir de yemedi ben uyandırmamıştım, kız saatlerdir aç açına dolaşıyordu kendi kendime kızarken yine meleğim olsun aşkım birşey olmaz diyet yapmış oldum deyip yine beni güldürmeyi başarmıştı(hiç bir şekilde isyan etmiyordu, utangaçlığından birşeyde diyemiyordu ama beni hep güldürmeyi başarıyordu..) hemen babama söyleyip yolumuzun üstendeki lokantalardan birine girdik, garibim saatlerdir aç bana birşeyde demiyor utancından aç açına bekleyip kalmış öyle.. neyse yemekten sonra bilerek iki yada üçkere sordum aşkım doydunmu? karnını güzel doyurdun değilmi? başka birşey istiyormusun diye..(sonradan aç kalacağımız için değil onun daha fazla aç kalmaması için soruyordum) oda gülerek doydum aşkım doydum yeter bukadar şey yeterince yedim zaten demişti.. ordanda kalkıp eve doğru geçtik.. baya yorucu bir gün olmuştu fazla oturmadan yatmaya geçtik, duygu kendi odasına ben kendi odama babam kendi odasına gitmişti hepimiz ayrı bir yere dağılmıştık..

sabah uyandığımda nasıl olduğunu bende bilmiyorum duygu yanımda yatıyordu.. ulan yoksa birşeymi olduda bu kız benim yanıma kaçmıştı? ama nolacaktı babamdanmı zarar gelecekti?asla öyle birşey olmayacığını biliyordum.. neyse binler fazla sorgulamadım uyandırıpta soramazdımda kendi kendime boşver diyerek onu izlemeye başladım yine.. yanımda büzüşmüş bana sarılmış bir vaziyetde yatıyordu.. hiç ellemedim yine onu öylece izledim, melekler gibiydi böyle bir kızı ne olurda kim üzebilirdi yada gücü yetebilirdi? ben dahil kimse üzemezdi onu.. uyandığında benim onu izlediğimi görünce korktu bir anda, korkma aşkım benim kimse değil dedim.. sustu oda bana baktı öylece.. noldu da yanıma geldin tek başına korktunmu yoksa gece dedim(şakayla karışık) dudaklarını büzerek ince bir sesle evet korktum ablanda yok kimin yanına gideyim ben dedi.. bende aşkım tabii ki benim yanıma geleceksin ben senin sevgilinim şaka yapıyorum diyerek anlından öptüm..

sonra kalktım duyguyuda alıp mutfağa alıp mutfağa gittik, kavhaltıyı ben hazırlamak isterken elimdekileri bana bıraktırıp yine kendi hazırladı kahvaltıyı(her zaman ki gibi) elinde olnarla yine müthiş şeyler yapmıştı, babam uyanıp geldiğinde;
+babam

-ben

• duygu

+ooo çocuklar böyle olmaz ama siz bana böyle kahvaltı hazırlarsanız ben sonra sizi nasıl bırakırım? bak hergün kahvaltı hazırlamak zorunda kalırsınız bana dedi(güldü),

-baba ben elimi bile sürmedim herşeyi duygu yaptı..

+tamam sen gidebilirsin duygu benim kızım artık diyerek yine espiri yaparak güldü.. bizde espirisine ortak olup güldük..

+ee bugün neler yapacaksınız bakalım?

-bilmiyorum ki baba hiç düşünmedik aslında, napalım aşkım bugün?

• siz bilirsiniz nasıl istiyorsanız öyle yaparız

+ben sizin için izindeyim rehberliğinizi ben yaparım(yine güldürdü bizi)

-çok iyi olur baba

babam içeri gitti elinde bir kutuyla geldi, duyguya verdi paketi al bakalım kızım beğenecekmisin dedi..
• ne ki bu?

+sen aç bakalım(bende merak etmiştim)

fotoğraf makinası çıkmıştı resimlerinizi çekersiniz birbirinizin dedi..

• çok teşekkür ederim ama hiç gereği yoktu böyle birşeyin

+olsun ne gereği var ben alayım dedim

-baba gerçekten sağol yaptığın iyilikleri unutmuyacam

+lafımı olur olum dedikten sonra hepimiz hazırlandık dışarı çıkmak için.. biz duyguyla sürekli bi yerlerde durup resim çekiliyor babamdan geride kalıyorduk.. koşarak yetişiyorduk

gerçekten baya güzel bir tatil oluyordu bizim için(deniz faciasından sonra bu inanılmaz sonra harika geçiyordu) çoğu zaman sadece fotoğraf değil video da çekiyorduk.. babamıda aramıza alıp ailecek fotoraf çekiyor gülüyorduk.. babamda inanılmaz bir genel kültür vardı, ben bile bukadar kültürlü olduğunu bilmiyordum adam yaşadığı ülkenin her şeyini en ince ayrıntısına kadar öğrenmiş sanki profesyonel bir rehber gibi bize herşeyi anlatıyordu.. bura böyledir orası böyle, insanlar burda daha çok böyledir vs. gibisinden

neyse panpalar öyle öyle günümüzü gün ediyorduk, bu sefer dünküne göre daha bilinçli bir şekilde hareket etmeye çalışıp her 10dakika bir duyguya acıktınmı diye soruyordum, oda her seferinde gülerek hayır diye cevap veriyordu.. sürekli mağazalara giriyor hediyelik eşya vs. alıyorduk aynı zamanda duyguyuda ihmal etmiyor sürekli hediye alıyordum..

ona ogün en son aldığım pembe bir elbise vardı çok hoşuna gitmişti, hiç düşünmeden direk almıştım.. sağolsun para ihtiyacımı pederden karşılıyor geziyorduk..

inanın pederin yanında rahat olduğum kadar evde, ablamın yada annemin yanında rahat değildim.. yurt dışı göründüğünden daha farklıydı sürekli kafanızı nereye çevirseniz ya kitap okuyan insanlar yada birbirleriyle yiyişen insanlar vardı.. bizim toplumumuza göre ayıpta olsa onlar için oldukça normaldi.. adamların bigiblet için bile ayrı yolları vardı bizimkiler gibi kaldırıma yada yol ortasına park da etmiyorlardı.. ışık yaya için kırmızı yansa bile geçmesini bekleyip öyle haraket ediyorlardı.. trafik sistemleri bile tam teşekkürlü bir sistem boyutundaydı..

günün sonuna doğru oldukça yeri gezmiştik.. babam bizi eğlenmek için bir yerlere zütürebileciğini söyledi biz bunu duyunca hiç affedermiyiz? tabii ki de hayır.. lunaparka gittik çocuklar gibi eğleniyorduk, korku tüneline bindiğimizde duygu korkup koluma sımsıkı sarılmıştı(ozaman kendimi daha bir erkek hissetmiştim) dönme dolaba bindiğimizde babama içimden naptın baba sen niye bindirdin böyle birşeyi bize diye söylenip duruyordum(yükseklik korkum var) halbu ki dışım neşeden geçilmiyordu.. tabii ki her ne olursa olsun duyguyla beraberdim herşey onun için değerdi..

https://www.youtube.com/watch?v=jAtpWzeJBr4 bu şarkıda sizlere dinlerseniz belki..