edirne. 28 eylül 1990 

çalar saatin gürültüsüyle uyandı. gözleri kapalı olduğu halde, kolunu yatağın hemen dibinde bulunan küçük masanın üzerindeki alarma doğru uzattı. eliyle tavuk resimli çalar saati kolayca bulurken aklından ‘yılların tecrübesi’ diye geçiriyordu. sıkıca kavradığı saati kendine çekti ve zilini durdurdu. bu saatte kalkmayı hiç sevmiyordu. tam 30 yıl olmuştu ama yine de bi türlü alışamamıştı. yine bakmadan, saati masadan aldığı noktaya aynen geri koyarken, sessizce yatağında doğruldu. bir yandan da gürültü yapmamaya çalışıyor, ‘uyandırdım mı acaba’ düşüncesiyle yanında uyumakta olan karısına bakıyordu. 

beyler , kurmaca hikaye yazıyorum istek olursa yazmaya devam ederim ilk deneyimim olucak.

amcık hoşafı adamın uyanışını yarım sayfa anlatmışsın uyandı de geç işte aq

karısı uyanıp uyanmama eşiğinde, birşeyler mırıldandı. “çabuk gel, kahvaltıya yetiş” gibi bir şeyler geveledi.. sonra, yorganı yüzüne kadar çekti ve sırtını dönüp uyumaya devam etti. balığı toplamaya gittiği her sabah karısı buna benzer bir şey söylüyordu.

ayağa kalktı. 45 yaşında olmasına ragmen en az 60 yaşında gösteriyordu. hayat ona hiç de iyi davranmamıştı. pencereden dışarıya doğru baktı. gün henüz ağarmamıştı. ışığı yakmadan, elbiselerine doğru uzanıp, üzerini değiştirdi. sessizce evden çıktı. 

bu uyanış kısmıysa uyuma kısmını düşünemiyorum amküne koyam emi

bahçedeki musluğu açtı. buz gibi soğuk suyla elini yüzünü iyice yıkadı. arka cebinden çıkardığı katlı ve ütülü mendilini hiç açmadan yüzünü silerken, berber tarağıyla da artık iyice ağarmış olan saçlarını geriye doğru taradı. evin karanlık pencerelerine doğru baktı. bu sefer oğlunu yanına almak istememişti. zaten çocuğun tatil dönemi bitip okulu başlamak üzereydi. o zaman zaten erken kalkacaktı. bu sene üniversiteye başlayacağı için çok gururluydu. okuyacaktı onun oğlu. büyük adam olacaktı. onun gibi çamur içinde tezek içinde yaşamayacaktı.

okuyan varmi

geç oldu ama kardeş devam et

okuyan olmaz panpa bu saatten sonra tutmadı sonra yazarsam söyledim.