sen hikaye yazma amk
Edit : ne olmuÅŸ lan burda seri eksilenmiÅŸim ):

boşuna uğraşma tutmaz bu.önce resimli başlık için tepkini göster
edit:şimdi okuyorum. sardı.
edit2:çaylak yedim dostlar. teletabiye sorarmısınız çaylağım ne zaman kalkacak diye. şimdiden teşekkür ederim.

Yerim lan seni cok manidar aq

Edit: Adam öldü lan sonunda okumayın uzulursunuz

duygulandım

olum ne degigib adamsın aq

O sene lisede ikinci senem olacaktı. Sınıflar karıştırılmıştı. Sınıfa yeni birisi gelmişti, Serkan. iri yarı bir şeydi. Ben kendi kendime oturup gözlem yapmayı sever, çok düşünürdüm. Kendini kanıtlamaya çalışan bilindik tayfa ise Serkanı tartmaya çalışıyordu.

Günler geçti. Bu kendini kanıtlamaya çalışan tayfa Serkanı tartmayı bırakmış, direkt deniyordu. Tahmin ettiğim gibi olmuş Serkan reaksiyon göstermişti ve dayak yiyip oturmuştu.

Bense kimseyi umursamıyor yine okula gidip geliyordum. Bahsettiğim gibi çekingen, içe kapanık bir çocuktum ama durmadan bakıştığım bir kız vardı. Eh işte, bakışmak derse. O bakıyor ben gözlerimi kaçırıyordum hep.

iyi bir aile yaşantım vardı. Güzel büyütmüştü ailem beni, insanlara nasıl davranmam gerektiğini biliyordum. insanları kırmaktan kaçınıyor, canlarını yakacak şeylerden elimden geldiği kadar alakam olmasa bile uzak tutmaya çalışıyordum. Mesela o yıllarda sınıfımızda Erkan diye bir çocuk vardı. Oda saftı, gelir gider dalga geçerlerdi. Onu çok teselli etmiştim.

Böyle böyle insanları teselli ederek yanıma çekmişim farkında değilim. insanlar beni seviyor ve sayıyordu. Aslında ben farkedememiştim bunu. Bir gün eve yürüyordum yine. Bakıştığım kızla karşılaştım. Kafamı eğdim yanından geçtim. Selam vermeyi boşverin, kafamı kaldırıp gözlerinin içine bile bakamamıştım.

"Sarp bakar mısın?" diye seslendi arkamdan. Arkamı döndüm. "Efendim?" diye sordum. "Yarın hangi dersler var biliyor musun?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim ve yürümeye devam ettim. Kalbim gereğinden fazla atıyordu. Aslında kızın dönemin ortasında bu soruyu sorması kadar, benimde bilmiyorum demem saçmaydı. Bunları o zaman değil, gece yatağa yattığım zaman anlamıştım. O benimle konuşmak istemişti, bense istemiyorum der gibi "Bilmiyorum." demekle yetinmiştim.

Bin tadında bırak bak ilk entry okudum baya etkilendim, ama niye 2. 3. Yazıyon neyse şuku vereyim yazmaya devam etme çugu larım

Havanın soğukluğu git gide kendisini gösteriyordu. Sigaramı içime derin derin çekip yıldızları izlemeye devam ediyordum. 17 yaşında aşık olmuştum yıldızlara, görenler deli diyor olabilir hala, gökyüzü benim için hala çok güzel. Hala en zor zamanlarımda gökyüzüne bakarım. Gerçi zor zamanım kalmadı artık.

Gökyüzüne bakarken sigara içmekten utanırdım ama o gün sanki serbestti bana. 18 yaşıma girmiştim ya, düşünmeye devam ettim. Oraya nasıl gelmiştim düşünecektim, yapmadığım şey değildi. Aklımdan milyonlarca şey geçerdi günde benim, lise yıllarından itibaren başladı. Hala değişmedi.

Diğer gün kızın yanına gidip gitmemek konusunda çok kararsızdım. Özür mü dilemeliydim, sonra saçmaladığımı düşünüp vazgeçtim. Kızın bakışları daha çok değişmişti. Ara sıra göz göze gelince ufak tebessümlerini seçebiliyordum.

Bu kendini kanıtlamaya ihtiyacı olan aciz tayfa, ara sıra bana da bulaşırdı. Hani alttan alırdım o zamanlarda fakat kızla bakıştıktan sonra, her şey değişti benim için. Gururumun ezilmesine izin vermemeliyim dedim kendi kendime.

Genelde Serkan ile uğraşırlardı. Çünkü Serkan dayak yese bile geri kalmaz yine dayak yerdi. Yani bir anlamda rakipti onlar için. Bir gün okul çıkışı bir çocuk geldi. Kısa boylu yapısız bir şey. Bizim kendini kanıtlamaya çalışan tayfadan birisiyle konuşuyorlardı ateşli ateşli. Sonra olay arka mahallelere doğru gitti.

Çocuğu 4 kişi bir güzel dövdüler, bende uzaktan uzaktan izledim. Diğer gün bu çocuk abilerini almış gelmişti. işte o gün her şey şekillendi benim için. Bizim bu kendine güvenip milleti ezen tayfa okuldan çıkamadılar.

O gün eve gidene kadar düşündüm. Aslında pgibolojik baskı uygulamışlardı bize. Onlarda korkuyordu. O gün ilk kez farkettim. Canı olan herkes korkuyordu. Herkesin korktuğu bir şeyler vardı.

O sırada parka 2 kişi daha geldi. Ben banktaydım, göz ucuyla baktım. Geçip kuruldular, içeceklerdi belli. Sigaram bitmişti attım. Ellerimi birleştirip düşünmeye başladım. Hala gökyüzüne bakıyordum.

O günler değişmeye başlamıştım. Cesaret bulmaya, kendimi ezdirmemeye. Kızla da bakışmalarımız devam ediyordu. ilk dönemin sonuna kadar böyle gitti. ikinci dönem başladı 1 ay geçti.

Yine eve dönüyordum, kızla yine karşılaştık. Yine başımı eğdim ve geçtim.

"Sarp."

diye seslenmesini o kadar çok istiyordum ki. O soğukta anımsadıkça yeniden içim ısınmıştı. Yine istemsizce gülüyordum ve hayatta yaşadığım ender anlardan birisi oldu. Yine seslendi bana.

Heyecanla arkamı döndüm. Gözlerine ilk kez o kadar uzunca bakabildim. Sanki kaybolmuştum o gözlerin içinde. Her zaman gözlerimi, gözlerinden kaçırdığım kişinin gözlerine kilitlenmiştim.

Oda şaşırmış olacak ki "Bir şey mi oldu?" diye sordu. istemsizce gülümsedim. "Hayır." dedim kısa süreli bir sessizlik oldu. "Bana seslendin galiba?" dedim. "He evet yarın hangi dersler var?" diye sordu.

Çantamdan defterimi çıkartıp ;

-Dönemin ortasındayız, çok unutkansın sanırım. Sende kalabilir.

Diyip ders progrdıbının yazılı olduğu defteri verdim. Şaşırmıştı. "Teşekkür ederim." dedi. "Önemli değil." diyip eve yürüdüm. Hayatımda yaptığım en çılgınca şey buydu o güne kadar. Aslında kıza bana artık ders sorma der gibi bir hareket yapmıştım. Yine sonradan farketmiştim.

Diğer gün okulda defteri getirip teşekkür etti.

"Yazdım ben bir yere artık unutmam."

diye imalı imalı konuşup gitti. Kızdığını düşündüm. Eve geldiğimde defteri karıştırmaya başladım. Ders programı sayfasına gelince bir numara gördüm. Altına da bir şeyler karalamıştı.

"Bana mesaj atabilir misin?" yazmıştı.

istemsizce telefonuma yapıştım. Mesaj attım.

"Ne oldu?"

!-2 saat sonra cevap verdi. "Sarp, sensin sanırım?" diye. Konuşmaya başladık. Özet olarak bana çok temiz birisi olduğumu, neden bu kadar çekinik olduğumu bilmediğini ama beni yemeyeceğini söyledi.

Bu telefon işi iyi olmuştu. Konuşuyorduk durmadan. Hem artık korkularım azalmış, göz göze gelebiliyordum. Ara sıra da konuşuyorduk. 2.Döneminde 2.Ayına giriyorduk. Çözülmeler başlamıştı artık herkes bir tarafa dağılmıştı. Bitse de gitsek havasındaydı herkes.

'Rez'

Bende kızla iyice işi ilerletmiştim. Sonra bu kendini kanıtlamaya çalışan tayfadan Berat adında ki çocuk bana laf attı. Aslında cevap vermez yerime otururdum ama o gün cevap veresim tuttu. Birazda özgüven patlaması yaşayıp artistçe bir cevap vermiştim.

Çıkışı beklemediler, direkt üstüme geldiler. 3 kişilerdi. Sanırım o gün birisi gelmemişti. Berat çenemden tuttu. Gülüyordu, kızın bizi izlediğini biliyordum. Elini tutup ittim. Bir yumruk attı. Tam kulağımın önüne gelmişti, kısacası boş bir yumruktu.

Düşünmeden vurmaya başladım. Berata iki tane yumruk atabilmiştim ama neresine geldi hala bilmiyorum. Diğer ikisi ise bana vurmaya başladı. Aslında delikanlılık bu değildi. Yere düştüğümü hatırlıyorum ama hırslanmıştım bir kere, ilk kez o kadar cesurdum. Kalkmaya çalıştım. Vurmaya çalıştım.

Ben denedikçe onlar daha sert vurdular, onlar vurdukça ben daha çok hırslandım. Düştükçe daha güçlü kalktım, onlar bana 2 vuruyordu ben 1 ama vurduğum zaman sanki kendimle gurur duyuyordum. O sırada bazıları Serkan dahil, bu üçlünün üstüne gelmeye başladı. Ayırdılar.

Ben kendimi sırama attım. Yüzüm yanıyordu. Tuvalete gitmek için kalktım, başım döndü. Ayakta duramadım. Serkan bir kolumu omuzuna atıp beni tuvalete zütürecekken hayatımın en güzel anını yaşadım. Gözlerimde kaybolduğum elini yüzüme attı. Gözleri dolmuştu.

O kadar kötü mü gözüküyorum diye düşündüm. Arkamdan küfür tehditler saydırıyorlardı umrumda değildi. O sırada öğretmenler içeri doluştu. Yüzümü gören öcü görmüş gibi bakıyordu.

Çok kötü olduğunu anlamıştım.

Nitekim tuvalete beni erkek öğretmenler zütürmüş, Serkan'ı da mendil alması için kantine yollamışlardı. Temiz çocuktum ben öğretmenler severdi beni. "Sarp, ne oldu oğlum sana? Sen böyle yapmazdın." diye sorular, soruyor sitem ediyorlardı.

Bense aptal gibi gülümsüyordum. Cesurdum ben. Cesur. Yüzümü temizledikten sonra ailemi okula çağırdılar. Babamın işi olduğu için annem geldi. Beni o halde görünce tabii korktu kadıncağız, annem benim.

Olayı anlatmadım bile, sadece tek söylediğim şey pişman değilim olmuştu. Dediğim gibi seviyorlardı beni, ceza almadık. Karşı tarafa sert bir uyarı geldi o kadar.

Günler günleri kovaladı. Bunlar Serkan'a uyguladıkları muameleyi bana yapmaya başlamışlardı. Ne de olsa rakipsin onlara, korkuyorlar muallakler. Kendilerine güvenleri 4 kişi olunca. Kaybetmekte istemiyorlar.

Bense o kavgadan sonra daha bir özgüvenli olmuş, korkularımı yenmiştim sanki. Kızla konuşma tarzım bile değişmişti.

rezzzzz

"Birader." dedi parkta ki adamlardan birisi. "Ne düşünüyorsun böyle kara kara, bu soğukta buralarda pek insan görünmez, içmiyorsunda oturmuş bir şey düşünüyorsun belli."

Bu tip muhabbetleri sevmezdim. "Geçmiş düşünüyorum." dedim kestirip attım. "Pek büyük göstermiyorsun. işin ne senin bu saatte burada, neden durmadan gökyüzüne bakıyorsun?"

"Özel." dedim sadece.

Bu adamın yanında ki adam "Sigara ister misin gardaş?" diye sordu. Halden anlayan adamdı belli. Bir şey söylemedim cebinden paketini çıkardı attı. Tuttum. "Al sende kalsın. Aynı yolun yolcusuyuz." dedi.

1-2 kez daha denk gelmiştim parklarda böyle tiplere ama sigara veren ilk oluyordu. Dertleştiğin konuştuğun, kavga ettiğin olurdu ama sigara veren ilk kez olmuştu. "Eyvallah." dedim.

ilk kez sohbete giren adam cebinden paketi çıkarıp bankın ortasına koydu. Onlar oradan otlanacaktı. Bende bana attıklarından.

Giyim kuşamları da yerindeydi bunların. Paraları olmasa bir sigaranın hesabını yaparlardı ama adam bana sigara paketi atmıştı. içi de dolu sayılırdı. Neden orada olduklarını çözemiyordum.

bu neyin kafası amk sen lise diye nereye gidiyodun

rezerved