Ben başımı yastığa koyduğumda onun dizlerine koymuş gibi hissetmeye devam ettikçe biliyorum ki azalmayacak içimde ki ateş.

Hani unutulacak bir şey falan değil. Her derdin devası, her yaranın merhemi, her göz yaşının bir çaresi vardır derler ama bunun yok gibi.

Oku oku gibmicez

@2.1 ben sıçtığım taku trende soktum amk :D

Helal edin. Bu reşat da her ülkeden birilerini gibmiş aq

Sanırım kablolarda yada bağlantılarda bir sorun vardı çünkü evin bazı yerlerinde olmasına karşın bazı yerlerinde yoktu elektrik. Bir tornavida aldım ve elektrik aksdıbını kontrol etmeye başladım. Birkaç kablo eskimişti, bunlar için yapabileceğim tek şey bir sorun yaratmadan önce onları sökmekti, ki ben de öyle yaptım. Şehre gittiğim zaman yenilerini alıp onarabilirdim. Bazı yerlerde temassızlık olduğundan onları hemen hallettim. Ve artık geceleri odalarım aydınlanacaktı. Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı, şu an tek istediğim şey bir kahve ve sigara içmekti. Bay Adam ile beraber iken pek fazla içmemiştim sigara. Bir kahve yapıp, sigaramı da alarak balkona çıktım. Yıldızlar yavaş yavaş parlamaya başlıyordu ki, hamakta sallanma fikri hakim oldu zihnime. Kahvemi bitirip bir sigara daha yaktım ve seyre daldım gökyüzünü. Çok geçmeden uyumuştum.

Sadece çiçek, meyve yada sebze ile uğraşamazdım çünkü bunlar uğraş gerektiren şeyler değildi. Sularına, gübrelerine, köklerinin hemen yanında büyümeye başlayacak olan zararlı otlara dikkat etmem lazımdı o kadar. En fazla ne kadar zaman alırdı ki bu iş. Başka meşkaleler bulmam lazımdı. Bir köpek alabilirdim kendime arkadaş olarak. Ya da bir tavuk. Ah, evet! Tavuk! Hem besin ihtiyacımın bir kısmını karşılardı, hem de sabahları uyandığımda evimin bahçesinde gezinip dururlar, bana neşe katarlardı. Bunu hemen halletmeliydim. Hem zaten sigaram için tütün de almam gerekiyordu. Bir arabam yoktu, kasabanın az ilerisinde bir yol var. Pek sık araba geçmez ama belirli saatlerde şehire giden otobüsler geçermiş. Benim ihtiyacım olan da buydu zaten. Günün bitmesine az bir zaman kalmıştı. Bugün ne kadar hızlı olsam da ne otobüse yetişebilirdim, ne de akşam tekrar buraya dönebilirdim. Yarın sabah erkenden kalkıp, yola koyulacaktım. Şimdi önemli bir sorunum var, elektrik…

Bay Adam ile heykelleri üzerinde muhabbet etmeye başladık tohumlama bittikten sonra. Gerçekten kaybettiği eşini, kendince şekil verdiği cansız tahta parçalarında bulabiliyor muydu? Ya da bu kendisini avutma şekli miydi bilmiyorum. Buna daha sonra kafa yormak üzere zihnime kazıdım.

Hemen eline aldı sebzeleri ve ortadan ikiye kesti. Çekirdekli kısımlarını bir kenara ayırdı ve etli kısımlarını beraber yedik. Bu insan bana huzur veriyordu, onunla beraber takılabilirdim. Bilgisi benden oldukça fazlaydı hem, ondan çok şey öğrenecektim. Biber çekirdeklerinin hemen ekilebileceğini ama domateslerin bir süre beklemesi gerektiğini söyledi. Nedenini sorduğumda, domates çekirdeklerinin etrafında sulu bir kaplama vardı. toprağa girdiği zaman bu tohumların çürümesine neden olabilirmiş. Bir bezin içine güzelce serdi tohumları ve bu bezin sulu kısımda ki fazla suyu alacağını söyledi. Birkaç saat sonra güneşin altında koyacakmışız ve iki gün içerisinde ekebiliriz dedi, kabul ettim. Biberlerin tohumlarını ayıkladık beraber ve evime doğru yola koyulduk. Bahçeye girdiğimizde ilk önce toprağa su kanalları açmamız gerekiyormuş. Çapayı aldı eline ve belirli aralıklarda toprağı yarmaya başladı. Yüksekte kalan kısımlara tohumları ekmeye başladı, bense onu izliyor ve yaptıklarını hafızama kazıyordum. Sulama için dereden su getirme fikrimi söyledim ve mümkün olduğunu söyledi ama o zamana kadar evin çeşmesinden sulayacaktım bahçeyi. Bana kendi deneyimlerinden bahsediyordu. Ne fazla su vermeliydim ne de susuz bırakmalıydım bitkileri. Her farklı bitki aslında kendine yeteri miktarda suya ihtiyaç duyarmış.

Hemen Bay Adam’ın yanına gittim, kopardığım sebzelerden bir kaçı ile beraber. Bana nasıl tohumlama yapacağımı öğretebilirdi, ki bu teklifi kendisi iletmişti bana zaten.

Biraz muhabbet ettik Bay Adam ile. Evimi sevdiğimi, yerleşmemin neredeyse bittiğini anlattım. Bahçe işlerinde bana yardım edebileceğini söyledi, zira ben pek anlamazdım zaten bitki yetiştirmekten. Teklifini kabul ettim ve aslında burada olmamın nedeninden bahsettim. Uzamış çalılardan ve çimlerden kurtulmak istiyorum dediğimde tam da bu iş için bir aleti olduğunu söyledi ve biraz zor da olsa yerinden çıkarıp getirdi. Bu benim tahminimden de büyük bir aletti. Daha ziyade, üzerinde binebileceğim ve çimlerin üzerinde gezebileceğim traktör benzeri bir makine idi. Traktörün yarısı boyutundaydı o kadar. Kendisine teşekkür edip eve doğru yola koyuldum. Ne kadar yavaş gidiyormuş bu alet, yürümek daha çabuk gitmemi sağlardı. Her neyse ki geldim eve. Hemen işe koyulup çalılardan ve çimlerden kurtuldum. Sanki bahçemin alanı genişlemiş gibi görünüyordu. Kesilen otları toparladım ve kalasların kenarında biriktirdim. Bunları kurutup tutuşturma malzemesi olarak kullanabilirdim. Hemen eve gidip, toprağı eşebileceğim aletleri aldım. Birkaç farklı boyutta kürekler ve bir çapa. Daha önce birkaç yerde, toprağı ters yüz edip havalandırmak gerektiğini okumuştum. Böylece hem altı hem üstü güneş ışığından faydalanabilirmiş. Bu iş kolay olmayacak gibiydi zira başladıktan dakikalar sonra yüzümden akan ter, toprağı ıslatmaya başlamıştı bile. Ama biliyor musunuz, ekranda ki aptal sayılara bakarak günümü tamamlamaktansa, bu işi yapmak zevk vermişti bana. Bedensel gücümün farkına varmamı sağlamıştı. Belki de en doğru tanımını yapmak gerekirse, içimde ki o vahşi insanı açığa çıkarmıştı. Aklımda bu düşünceler dolaşırken bahçenin neredeyse tamdıbını bitirdiğimi fark ettim. Henüz çapa yapmadığım yer, domateslerin ve biberlerin ekili olduğu yerdi ki, üzerlerinde ki yenilebilir meyveleri topladıktan sonra onların da köklerini söktüm ki bahçenin o kısmını da çapa yapabileyim. Yarın tekrar tohumlayabilirdim toprağı. Belki yeni meyveler almak uzun sürecekti ama daha kaliteli meyveleri olacaktı. Sonunda işim bitti, toprak artık daha koyu bir renge büründü ve o pis koku kaybolmaya başladı. Sanırım uzayan çalı çırpının kokusuydu rahatsız eden.

ama biliyorum ki her evde yaşayan birileri var. Sanırım herkes kendi işinin peşinde, kim meydanda durur ki boş boş. Ah evet! Bay Adam orada, dediğim gibi tamirhane benzeri bir garajı var ve o yine bir şeyler ile uğraşıyor. Seni bunak yaşlı, neden dinlenmeyi tercih etmiyorsun ki…