0
Beyler hepimiz bu toprakların farklı bir köşesinde farklı anne babalardan doğduk. Farklı şekilde yetiştik, farklı yaşantılarımız oldu ve farklı farklı dünya görüşlerimiz oluştu.
Burada her türlü adam var liberalisti var, komünisti var, kapitalisti var; kimimiz chpli, kimimiz akpli, kimimiz mhpli, spli vardır... Farklı takımları tutuyoruz, farklı gazeteleri okuyoruz, farklı mesleklerimiz, farklı tarzda zevklerimiz var; farklı inanç ve görüşlerden bir sürü farklı adam var tamam Eyvallah. Benim de siyasi görüşüm var tuttuğum takım var ama hepsini kenara bıraktım burada sadece canı yanan insanların acısını paylaşan sıradan bir insan olarak konuşuyorum siz de bunları bir kenara bırakın ve öyle okuyun.
Akp karşıtları hükumete mi laf atacak atsın ama acelesi yok moruk sonra atarsınız. Akp yandaşları hükumeti savunacaksa savunsun düşünce özgürlüğü var ama şimdi değil daha sonra savunursunuz acelesi yok. Bugüne kadar bunları yaptık da ne oldu?
Bir yerde bomba patlar birileri ölür bir baba kan içinde evladını hastaneye taşır bir kadın oğlunun başında küçük bir çocuk annesinin başında ağlar birileri annesiz birileri babasız birileri kardeşsiz birileri dostsuz kalır. Hemen ardından halkımız 5e bölünür: ölenlerin ve yaralananları yürekleri yanan yakınları, oturdukları yerden kınayan lanetleyenler, dua edenler, hükumete laf atanlar, hükumeti savunanlar... Bunları biliyorsunuz değil mi hepiniz ezberlediniz artık saymama gerek yok.
Aradan birkaç gün geçer tvde gündem değişir, Survivor devam eder. Ölenler geri dönmez, yakınlarının acıları dinmez ama geri kalan herkes olayı unutur. Unutmuyoruz hiç unutur muyuz hep içimizde falan filan demeyin amk unutmuş olmak için ne gerekiyor hafızamız silinsin böyle bir olayın olduğunu hatırlamayalım mı bunun mu olması gerekiyor unutmuş sayılmamız için? Orada ölenler hepimizin kardeşleri. Olaydan bir hafta hatta birkaç gün sonra ölenlerin yakınlarının içleri hâlâ acıyorken bizim içimizdeki acı dinmişse unutmuşuzdur abi kimse kendini kandırıp vicdanını uyutmasın.
Azıcık aklı olan herkes farkında ki yukarıda yazdıklarım rutin bir döngüye girdi. Bomba patlar bunlar olur unutulur bomba patlar bunlar olur unutulur yine bomba patlar yine yatıp uyuruz ta ki bir gün o bomba bizi ya da sevdiğimiz birini kan içinde bırakana dek.
Benim evim Atatürk Havalimanının çok yakınında ve amcam da havalimanında çalışıyor bu gece işe gitmemiş. Çok şükür ben bu patlamada hiçbir yakınımı kaydetmedim ama ben artık şaşırdım kardeşlerim sevdiklerimi kaybetmediğime mi sevineyim sevdiklerini kaybedenlere mi üzüleyim inanın duygu çatışması yaşıyorum ne diyeceğimi bilemiyorum şuan bunu yazarken bile yemin ederim gözlerim doluyor. Burada hangi partiden hangi ırktan hangi takımdan olduğu önemsiz her kardeşim de eminim ki aynı şeyleri hissediyorlar.
Oğlum bişeyler yapalım lan yemin ederim tamam da ne yapalım ne gelir elden derseniz bilmiyorum ama ne biliyim lan bişeyler yapalım lütfen lan. Şimdi birileriniz diyeceksiniz ki yapabileceğimiz tek şey sandıkta oyu doğru yere vermek tamam saygı duyarım düşüncenize. Kimileriniz de diyecek ki zaten iktidarla alakası yok başa kim geçerse geçsin sonuç aynı olacak diyeceksiniz tamam lan size de saygı duyuyorum oğlum alayınıza saygı duyuyorum lan tamam Eyvallah ama bunları bi kenara bırakıp başka bir şey yapalım farklı bir şey okullarda mahallelerde siyasi fikir farklılıkları yüzünden sınıf mahalle arkadaşlarımızla birbirimize girdiğimiz gibi değil futbol maçlarında farklı takımları tuttuğumuz için din kardeşlerimizi vatan kardeşlerimizi döner bıçaklarıyla kovaladığımız gibi değil internetten sosyal medyadan birbirimize laf sokup on numara laf koydum diye sevindiğimiz gibi değil başka lan başka daha birbirimize değil bir kez olsun sadece bir kez olsun teröre karşı birleşip ses getiren bişeyler yapalım. Saçma sapan şeyler için birlik olup etkinlik başlatabiliyoruz şimdi bunu biz yapamazsak kim yapacak?
Emin olun böyle durumlarda vatanını seven en azından içinde insanlık olan herkes tek yürek oluyor aynı şeyleri hissediyor aynı şeyleri yapmak istiyor dolup taştığı gibi patlamak istiyor. Oğlum hepimiz barut fıçısı gibi oluyoruz ama tek eksiğimiz tutuşturacak bir ateş! Bakınız bazen herkesin yüreğinde bir ateş yanar ve yerinden fırlayıp ölümüne koşmak ister tek ihtiyacı olan onu harekete geçirecek bir tabanca sesi bir zil sesi veya bir "Koşun lan!" narasıdır. Birisi koşun lan dese milyonları harekete geçirebilir ama herkes bu koşun sesini başkalarından bekler. Kimse öncü olamaz. Böyle zamanlarda insanlara öncü olacak adamlar çıkar nadiren ben inanıyorum illaki aramızda o adamlardan vardır bir yerlerde birileri vardır.
Gezi parkında her çeşit insan vardı benim de çok arkadaşım vardı hatta benim babam bile gitti oraya amk ben gitmemiştim ama şu kadarı var ki terör hepimizin ortak düşmanı olmasına rağmen o kadar çeşitli bir kalabalığın bir kez olsun teröre karşı birleştiğini görmedim ben. Ama birleşebilir buna inanıyorum beyler bilmiyorum şuan belki saçma sapan şeyler düşünüyorum veya yeterince düşünmeden konuşuyorum ama çok doluyum etraflıca düşünmeye halim yok kusura bakmayın beyler. Uzun uzun da yazdım hakkınızı helal edin.
