1. 226.
    +16
    Evden kaçmak için yolu geçmeyi yapsa yapsa bir çocuk yapar,
    Ama çocuk değilki artık bütün gün sokaklarda sürten bu adam
    Üstelik evden de kaçmıyor...

    Hani yaz ikindileri vardır,
    Meydanlar bomboş uzanır batan güneş altında,
    Geçip gereksiz bitkilerle bir bulvardan durur yalnız adam
    "Değer mi bunca yalnızlık, gittikçe daha yalnız olmak için"
    Boştur yollar meydanlar yalnız gezildiğinde
    Oysa bir kadın durdurmalı
    Konuşup da birlikte yaşamaya inandırmalı...
    Yoksa hep kendisiyle konuşur insan
    Bunun için kimi vakit körkütük olur geceleri
    Ve anlatır durmadan, anlatır yapıp edeceklerini.

    Böyle ıssız meydanda bekleyerek rastlanmaz elbette kimseye,
    Ama dolaşırken sokakları durduğu olur insanın şöyle bir...
    Olsalardı iki kişi,
    Başka olurdu ev sokaklarda bile...
    Kadın olurdu, değerdi dolaşmaya...
    Gece kimsecikler kalmaz meydanda
    Oradan geçen bu adam görmez yararsız ışıklar içinden evleri,
    Kaldırmaz artık gözlerini...
    Kaldırımları dinler yalnızca...
    Kendininkiler gibi nasırlı ellerin döşediği...

    Doğru değil ıssız meydanlarda kalmak...
    Mutlaka yolda olmalı o kadın...
    Yalvarsan eve çeki düzen verecek...
    ···
   tümünü göster