Part 3
\"Yeni bir şehire gelicem çok zormuş aileden ayrılmak\"

insanlara baktığım açıyı zaten yeteri kadar belli etmişimdir. Bu cümle bende sahiplenme koruma güdülerini fazlasiyla harakete geçirmişti.
Bol bol tanıttım içinin rahatlamasını sağlamıştım
He bu arada özelden yazışmaya da başlamıştık.

Çok dertleştik kendisiyle. Çok güldük çok üzüldük.
Babasız büyüyen bir genç kız, yeni hayallerle yeni umutlarla geliyordu bu şehire. Kesinlikle kendimi kaptırmak bağlanmak istemediğimden mesafeli konuşuyordum.
Hatta bana çok kızmıştı egolu olduğumu dusunup, tartisma ilerleyince telefonla arayip bagirip cagirmisti. Ben ise sesini ilk defa duyabilmenin heycanı ile kalbimi dinliyordum.

Çok güzel vakit gecirdik internet ortaminda aslında işi biraz ilerlettik aslında . Haala mesafeli davranmaya calisiyordum bağlanmak istemiyordum.
Erken döndüm okul sehrine işlerimi hallettim evimi düzenledim
Yavaş yavaş geliyordu öğrenciler. Tabiki ece de öyle.
Geldiği ilk günün akşdıbına buluşma ayarlamıştık beraber.
Onca zaman sabahladığım dertleştiğim kişi ile yüzyüze gelmenin heycani vardi içimde.
Nasıl bulunduğum yere gelebilecegini tarif ettim zor da olsa çıkmıştı yola.
Geldim mesajını atmasıyla minibüsten inmesi bir oldu
Unutamadığım o inişi , saçları rüzgardan uçuşa uçuşa etrafa bakınmasi. Etkileniyordum canlarım. Bağlaniyor, verdiğim sözleri hiçe sayiyordum...