Çakmağı çakıp sigaraya zütürdüm ve küfür arası nefes alışlarda yakmaya çalıştım. Altı yandı üstü yanmadı pekekentin. Sabrımın son damlasında, çakmağı sigaranın yanmadığı yere çaktım. Tüm nefretimle, sigarayı büzüştürecek bir güçle içime çektim. Neyse ki güzelce yandı. içerideki ışıkları kapatıp balkona çıktım. Sigarayı çekecek olmasam burnumun ucunu bile göremeyeceğim bir karanlık vardı. Acaba Bukowski kitaplarındaki baş kahraman Bukowski'nin kendisi olmayabilir miydi? Aç karına sigara içme huyumdan da vazgeçmem lazım. izmariti fırlatıp içeri girdim. Yıllardır burada oluşumdan dolayı odanın her karesini ezberleyişime dayanarak her seferinde hatta bundan daha karanlık zamanlarda bile tek seferde, sağa sola çarpmadan lamba düğmesini bulabilirken bu sefer elimi attığımda düğme orada değildi. Hata yapmış olamam.