geçtim oturdum. esin çay koydu su bardağına verdi bana. deniz sigara uzattı. nasıl anlatayım, sanki bu anı daha önce birçok kere yaşamış gibiydiler. kendimi kurbanlık koyun gibi hissettim. hani geliyorsun eve, önce çayını yemeğini veriyorlar, sonra bıçağı gırtlağına sokup cansız bedeninin üzerinde bi takım eski dualarla dans ediyorlar. çay da leş gibiydi zaten. ılıktı. bardağın ağız kısımları inşaatçı zütü gibiydi. yer yer sıva vardı resmen bardakta. içemedim. neden içmiyorsun diye sordu deniz sonradan, pek sevmem ya çay dedim kapattım konuyu.

patatesler kızarınca, kırdım ekmeği allah ne verdiyse yedik. yemek boyunca esin bir kere bile gülümsemedi. aksi gibi deniz de konuşkan çıktı, sürekli bir şeyler sordu bana, ben de komik adamım, gelişine esprileri döşedim buna. boğulacaktı gülmekten.