unbelievable my7

bu, bana kalırsa gelişim sürecinde herkesin yaşadığı aşamalardan sadece biri. yani bir aralar açıkçası bende de aynısı olmuştu, sanki bir anlığına "niye yaşıyoruz ki lan?" der gibi oldum ama sebep açıktı. yaşama amacının ne olduğunu bulursan daha rahat edeceksin, hala bulamamışsan da bir problem var demek oluyor ama neyse ehehe.
bir de kanka sıçıp sıçıp "nabıcaz beyler yea" demek biraz kolaya kaçmak değil mi? belli işte ne yapacağın oğlum, amacını hatırlayıp tekrar motive olacaksın. hayatta keşfetmediğin inan çook çok çok fazla şey var. daha hayatı tam anlayamamış bireyler olarak nasıl düzgün yaşamamızı bekleyebiliriz?
hacının da bahsettiği gibi gelişimde bi "hayatın anldıbını çözmüş cihangir solcusuna dönme" evresi de var. yani bir anlığına "e tamam abi baksana her şeyi çözdüm daha ne kaldı ki asdasda" diyip duruyorsun. eğer bu evreye takılırsan yannanı yiyorsun ve başa dönüyorsun çünkü o sırada bildiklerini de unutuyorsun. özellikle bana çok olurdu bu hep birkaç sene evvel, şu anda anlıyorum mesela gelişimimin neden devam etmediğini. tabi o zamanlar bu süreçlerin filan farkında değilim kendimce hayatı yorumlamaya çalışıyorum filan, tcmadan vs. bihaberim. oralara takılıp durdum ve fikirlerimi işlemedikçe de unuttum. işte yeni yeni tekrardan hatırlamaya ve onları hakikatlerle sentezlemeye başladım.