tüm bu düşüncelerin ardından lucifer'den kalan kırmızı impala ile şehrin dışına sürdük.
merlin yer yer uyuya kalıp uyanıyor, müge'nin gözlerinde ise şimdi ne olacak telaşı mevcuttu.
şehrin ışıkları artık tamamen arkamızda kaldığında kenara çekip soluklandık. bu arada ihtiyar merlin de uyandı. binlerce yıldır yaşayan bu ihtiyar bilgeliğinin yanı sıra tam bir zevk ve sefa adamıydı.
bazen moron olduğunu düşündüğüm de oluyor.

müge; nasıl gideceğiz lucifer'in yanına?
merlin; ben değil siz ikiniz.
müge; neden?
merlin; cehenneme girecek kadar deli değilim.
ben; bronzluk yakışacaktır.
merlin; teşekkür ederim siz buyrun.
müge; tamam da nasıl?
merlin; gözlerinizi kapayın.
ben; ben bu sahneleri biliyorum ama çok klişe.
müge; kapat gözlerini alan garrner.
merlin; kapa genç adam.

gözlerimizi kapattıktan sonra narkoz almak gibi bir hisle doldu içim. sonrası ise kocaman karanlık bir boşluk. açtığımda ise kendimi tanıdık bir manzaraya bakarken buldum.
evet burası cehennemdi. ilk geldiğimdeki o kasvetli hali kendini koruyor.
yakılan insanların çığlıkları hala etrafta yankılanıyordu. müge büyük bir şokla kafasını omzuma gömdü. bakamadı bir süre.

o şoku atlatınca lucifer'i bulmak üzere ilerlemeye başladık.