Masada dönen şakalaşmalara ilgilendiğimi , rahatsızlık duymamadığımı belli etmek için gülerek katılıyordum. arada naptın o işi , falanca zamanda falancaya katılacak mısın diye ikili kısa diyaloglar kuruyordum. Sanki bu diyaloglar hayat mesaisinin bizlere yüklediği sorumluluktu. Mesai gece çöktüğünde , herkes odasına çekilip yalnız kaldığında bitiyordu. Asıl hesaplaşmalar, meraklar,düşünceler, istekler o zaman ortaya çıkıyordu. Ve bu duygular gün içerisindeki göstermeye çalıştıklarımıza hiç benzemiyordu. Yine de çoğu insan işini severek, inanarak yaparak iyi bir iş ortaya koyuyordu.Bu da işini kötü yapanların ortaya çıkmasına neden oluyordu.