Yürürken cebimden çıkardığım naneli şeker kutusunu avucumun içine alıp sıktım…(Ne zaman elimi cebime atsam millet bana bakıyor amk) kameralar avucuma ve oradan yavaş yavaş, sinirlenmiş ve gergin bir yay gibi gözüken suratıma gelmiş ve orada sabitlenmişti…
(Bu bir film olsaydı böyle olurdu en azından)…
Metronun durmasını bekleyemezdim, bu cennetten kaçmış gibi güzel olan meleğimin, o kel ve muhtemelen kendi annesini de böyle çalıştırmış adamla beraber gitmesine seyirci kalamazdım… yerimden kalkıp, (kulağımda keskin bir azer bülbül gitme...)
Solosuyla adım adım esrarengiz ikiliye yaklaştım ve karşılarına dikildim… Şaşkın gözlerle bana bakıyorlardı.
O sırada adamın bacaklarının arasındaki file torba dikkatimi çekti… içinde limon vb şeyler vardı… normal bir insan gibi gözükmesini sağlayacak bu ince detayı kullandığı için, içimden saygılarımı sundum kel ihtiyara…