Emir'in neden bu kadar neşeli bir adam olduğunu o zzaman anlamıştım. Kendini bastırma pgibolojisi. içi o kadar kan ağlıyordu ki kimse beni sıkıştırıp içimdeki dünyayı dışarı açmayayım diye çevresine bu lanet durumda bile ne neşeli görünmeye çalışıyordu..

Beyaz yüzüne bakarak acır bir ifadeyle bakış attım. Gözlerimin anlattığını anlamış gibi "Neden öyle bakıyorsun. Bana acıyor musun yoksa? Merak etme hırsız ben en şefkatlı ailenin içinde büyüdüm "Türk Silahlı Kuvvetleri" " dedi.

Doğruydu. 2019 da alınan bir kararla TSK aktif personellerinin yarısından çoğunu terhis ederek özel askerliğe doğru dönüş yapmıştı. Kimisi yıllarca eleştirdi kimisi mutluluktan kurban kesti ama şöyle bir şey vardı ki Millet olarak içimizde saklı kalan o isteği yeniden ve bir kez daha görmüş olduk. 20 Yaşında kendi iradesi dışında ezberletilmiş o sözü titreyerek söyleyen gençlerin yerine ölmeye öldürmeye gözlerini kırpmadan giden o delikanlılar almıştı. Şimdi dudaklar da bir cümleyle yankılanıyordu "Her Türk Asker doğar"...

Bazısı aç adamın son durağı dedi kimisi parayla yapılan vatan savunmasından ne hayır gelir diye hayıflandı... Lakin Ordu ordu bir nefer nefer millileşen bir ordu görmüştük..

Tabi ki bunların hiçbirisi şuan benim için bir anlam ifade etmiyordu fakat Emir o çelik kollarda büyümüştü. Ailesinin bile kabul etmediği bu zavallı çocuğu TSK hiç düşünmeden göğsüne basmıştı.

iri adamın sözlerinden sonra başımı öne eğerek yürümeye devam ettim. Bir tepenin üzerine çıkmıştık. Çok yüksek olmasa da epey bir alanı görebiliyorduk.

Dur o uzakta ki de ne?