yaklaşık 1 sene önce, yazılım öğrenmeye başladım. Her şey çok eğlenceliydi. Kafama esen programı yazıyor, hatta bazen işlerimi bilgisayara yaptırıyordum. Sadece başıma gelecekleri bilmiyordum...

Hikaye kesinlikle dip vebe girdim 30. seviyedeyim fbi heçkledim gibi mal şeyler değil aslına bakarsak bir dertleşme.

"Prim lan bu" diye düşünmeyin diye tek partta yazmaya çalışıcam. Yorulursam bırakır devam ederim.

evet yazılımcı. herkesin gıpta ettiği, vay dıbınakodumun binine bak hele neler yapıyor dediği sıfat.

tabiki çok güzel bir şey ama emin olun bir yerden sonra oturup olanlara baktığınızda üzücü sonuçlar oluyor...

ilk evre olarak her şeyin yazılımını düşünmeye başlıyorsunuz. "vay aq adam ne güzel yazmış kesin şöyle bir kod yazmıştır" cümlesi kafanızdan ekgib olmuyor ve her makinenin kodunu düşünüyorsunuz.

bundan fazla değil, bir kaç ay sonra düşünce yapınız tamamen değişiyor. her şeye mantıksal bakıyorsunuz. yaptığınız her iş matematiksel veya mantıksal olmaya başlıyor.

e ne güzel lan mantıklı olmak diye düşündünüz, düşünmeyin. bana onlarca arkadaş kaybettirdi bu olay. o kadar mantıklı düşünüyorsunuz ki duygularınız geri planda kalıyor.

işte böyle bir yazılımcının yaşamı başlıyor.

onlarca arkadaş kaybediyorsunuz. yalnızlık kaderiniz olmaya başlarken kendinizi kod yazmaya vuruyorsunuz. kırk yılın başı bir kızla konuşuyor, asosyallikten dolayı hiç bir gib yapamıyorsunuz. her gün her şeyin kodunu düşünmekten sıkılıp bunalıyorsunuz. artık insanlarla arkadaş olmak istiyorsunuz. ama artık gözünüzde hepsi birer robot.

burdan sonrası belki iyi belki daha kötü.

insanlara robot sıfatını koyunca, kim ne tak bir kac dakikalık gözlemle anlayabiliyorsunuz. işin kötü tarafıysa gözlemlediğiniz herkesin çıkar peşinde koşması olur. insanlardan korkmaya başlar, kendi içine kapanırsınız.

ve, bir gün ünlü bir yazılım yazmanın hayalini kurarak kendinizi kodlarla avutursunuz.

işte benimki de böyle...

eğer ilgi gelirse bu anlattıklarımı kendi hayatımla destekleyip part part yaşadıklarımı yazabilirim tabiki.