artık kafaya koymuştum. anneme bu durumu söyleyemezdim ama babamla konuşabilirdim. ertesi gün babamların şirketine yine basket oynamak bahanesiyle gittim. aşağıda bir kaç atış yaptıktan sonra ofise doğru yol aldım. asansöre bindim ve babamın ofisine doğru ilerlerken sağ taraftaki büyük u şeklinde toplantı odasından gelen seslere kulak kesildim.

bu bir kutlama sesiydi. sanırım birinin doğumgünü derken bir ses "ereeen küçük aşkım gel burayaaaa" diyordu. zerrin abla toplantı odasında o kadar kişinin arasından beni çağırıyordu. odaya girdim. kimin doğum günü olduğunu anlamaya çalışırken zerrin ablanın dudaklarını yanaklarımda buldum ve bana sarıldı. inanılmaz güzel kokuyordu. o kattaki tüm personel toplanmış pasta kesiyorlardı. sonra babam "bak oğlum artık zerrin ablan da bizimle çalışacak artık bir stajyer değil personel" dedi.

içimden kocaman bir ohhhaaaaaa çektim. bu şirketi iyi tanıyordum. işe adam alırken çaycıdan bile en az 5 senelik tecrübe isteyen bu şirket daha üniversiteyi bile tam bitirmemiş birisini işe alıyordu.

aslında şaşırdım mı? hayır.