girdim koluna,"Bu gece evine git, yarın sabah erkenden gelirsin terapiye gideceğiz" demişti. Tamam demiştim, vücudum istemsizce hareket ediyordu tamam demek istemiyordum ama o an ağzımdan çıktı.Eve gittim,bir ağırlık çöktü üzerime. Uyuya kalmışım. Telefonun çalmasıyla uyandım abisi arıyordu ağlayarak "Berk çabuk Falanca hastaneye gel çabuk acele et!" dedi, babamı alelacele kaldırdım, apar topar çıktık hastaneye gidiyoruz, telefonuma mesaj gelmiş. Duymamışım,"Seni her zaman çok sevdim sen benim hayatımın aşkıydın. Bugüne kadar yaptıkların için, yanımda durduğun için, göğüs gerdiğin acılar için çok teşekkür ederim.Ve sana yaşattığım bunca acı için çok özür dilerim." yazıyordu hemen "Ne alaka gerizekalı ne acı çekmesi ben seninle hep mutluydum teşekkür edilecek bişey yok yanlış bişey yapma seni kendi ellerimle gebertirim!" yazdım. Babam "Oğlum sen bu saatte uyumazdın hayırdır?" dedi, cidden ben o saatte bu yaşıma kadar hiç uyumadım o kadar erken yatmazdım