çarşıya geldik ve meydandaki otobüs durağına yürüdük beraber bulunduğumuz yere göre benim evim yakindi onun evine de iki vesaitle gidiliyordu. Ben kendim giderim dedi otobüs beklerken , hayır diyemedim amk hayir ben seni bırakırım diyemedim. Hala biraz da olsun çekingenlik damarim vardı herhalde. Otobüs gelmeye yakın içimden kendime Söve Söve hayır demeye zorladım kendimi. Sen benimsin dediğim kızı evine bırakmayacaktim. münasip olmaz diye e düşünüyordum içten içe sonunda geldi otobüs o henüz binmeden döndüm tam karşısına geçtim

- hayatta en güzel ikinci şey nedir biliyor musun dedim hafif siritarak. O da güldü sonra neymiş dedi

-Kokusunu bilmek.