Aradan 1 hafta gibi bir süre daha geçti ve Gamze tekrar aradı. Derin bir nefes aldım ve telefonu açtım.
+Alo
-Snowyice beni iyi dinle.(sesi çok sinirli geliyordu. Bugün buradaki son günüm ve bana mesaj attığın cafeye gelmeni istiyorum. Hemen şimdi!!
+...
Kapattı. Pişmanlığım daha da artmıştı telefonu yüzüne çarptığım için. Neden bu kadar sinirliydiki bana gerçekten haklı bir sebebi varmıydı acaba ?
Neyse bir iki saçımı düzelttim ve yola koyuldum. Cafenin kapısına vardığımda içeride Gamze'yi gördüm. Gizlice 2 3 dakika onu seyrettim. Malum okulda o kadar çekingen davranıyordum ki en fazla 2 3 saniye bakabiliyordum. Göz göze geldiğimizde ise 1 saniye olmadan gözümü aşağı indirip farklı bir tarafa bakıyordum.Ama şimdi onu seyrettiğim her saniye tekrar aşık oluyor tekrar kendime kızıyordum. Derin bir nefes aldım ve içeri girdim. Beni görür görmez yüzünü eğdi ve oturmamı bekledi.Ben de karşısına oturdum. Elinde iki tane kağıt vardı ve bana uzattı.
-Al bakalım snowyice. işte gelememin sebebi.Bir araba tarafından çarpıldım ve saatlerce uyanamadım. Uyandığımda hastanedeydim. Bunlarda raporlar.Şimdi anladınmı neden gelmediğimi !!
Cafedekiler bize bakarken ayağa kalktı ve çıktı cafeden. Peşinden gittim ve kolundan tuttum ve"Affet beni seni seviyorum dedim"5 10 saniye göz göze bakıştık ve sonra sarıldık.Tam hatırlayamasamda 2 dakika falan öyle kaldık. Etrafımızdakiler bize şaşkınca baksada içimden "Antalya'dayız lan ne oluyor olamazmı yani" cümlesini geçirdim. Gamze''yle yürümeye başladık..