Ela'nin gözlerine bakarken kulağımızı delip geçen şarkı Etta James'den At Last'tı. Şarkıdan olacak ki dudaklarım onun dudaklarına doğru kaydı. Birbirimize iyice yaklaşmamızı Ela'nin telefonu durdurmuştu. Ela birden telefonuna gelen mesajla yerinden fırladı. Bir şey mi oldu diye sormama gerek kalmadan makyajını tazeleyip hemen geleceğini söyledi. ickimden bir yudum daha aldıktan sonra hayatımı değiştirecek olan şüphe duygusuyla birden ayağa kalktım. Ela'ya herkesten çok guvenirdim. O güne kadar bir kez olsun telefonunu bile karıştırmamıştım. Fakat beni içine içine çeken şüphe duygusunun önüne geçememiş ve ne bulacağımı ya da ne aradığımı da anlayamadan lavabolarin olduğu kata çıktım. Merdivenleri adimlarken yaptığımın yanlış oluşundan utanıyordum. Ama artık çok geçti. Bir şeyler oluyordu. Anlıyordum ya da hissediyordum. Lavabolarin olduğu kat bizim oturduğumuz giriş katına göre çok sessizdi. Ela'nin gergin sesini duymamla olduğum yere çakılmam aynı saniyelerde gerçekleşmişti sanırım.

- Ne demek buradayım nasıl gelirsin Badomad duyarsa ne olacak hiç düşündün mü? Neyi duyacaktım ben neler oluyordu. Ela'nin benden sakladığı şey neydi? Aklimi kaçırmak üzereydim.

Kısa bir sessizlikten sonra Ela ömrüm boyunca ondan ayrı kalmama sebep olacak olan cümleleri saniyeler içinde dudaklarından akıtmıştı.