Edit = Ben yazdım, işsizim, lütfen yayalım, mutlu oluyorum.

Kardeşim ben Libya'da hayvancılık yaparak geçimimi sağlayan kendi halimde bir insandım. Sonra bu dıbına koduğumun savaşı patlak verdi, tek yaşadığım için alışmam kolay oldu. Ama git gide savaş müdahale edemeyeceğimiz noktalara geldi.
Türkiye'ye geldim bende, burda hayvancılık kolay olur dediler.
Kimseye yük olmamaya çalışıyordum, Türkçe'yi çabucak öğrendim, ama beni her gördüğü yerde suriyeli sanıp dışlayan o kadar insan oldu ki. En sonunda çarşının ortasında suriyelilere ana bacı sövüp, Libyalı olduğumu belirttim. O günden beri çarşıdaki siyahi saat satan abiler beni omuzlarında taşıyor, çarşı halkı her şeyi beleşe veriyor.
Bir gün çarşıya internet kafe açıldı, ona çarşı halkı durumu anlattı bana istediğim kadar konaklama, ve bilgisayarları kullanma izni verdi. Bende oraya gitmeye başladım. Her şeyi beleşe getirip, rahat rahat yaşadığım için boş zamanlarımda internet kafedeydim, hayvancılığı bıraktım.
Bir gün çarşı halkından bir kaç genç beni burası ile tanıştırdı. Her şey mükemmeldi. Kültürüm 10000 katına çıkmıştı. Taa ki senin yazdıklarını göresiye kadar, ulan sen varya sen nasıl adi nasıl samimiyetsiz nasıl şerefsiz nasıl karaktersiz bir insansın be, yazıklar olsun ulan sana. Türkler sana nasıl katlanıyor he vasıfsız insan. Benim davarlar bile daha çok işe yarıyordu ulan !
Senin yüzünden üç tane bilgisayarı kırdım, çarşı esnafı bana diş bilemeye başladı, ödeyebilmek için donuma kadar sattım arayı biraz düzeltince durumu çevreye anlattım.
Bana hak verdiler, yani güzel kardeşim şuanda internet kafeci Murat, baklavacı Hüseyin, südyenci Necip ve çarşı halkı birleştik, senin ip adresini arıyoruz. Emin ol bir gün bulacağız.
6 adet 2006 model transporter'i hazırladık, Libya'da ki eski dostlarımın kaçırdığı silahlar ile donattık. Er yada geç senin yanına geleceğiz.