Hayatımın en önemli kadınına, anneme kitaplarımız dizlerimizdeyken Yaseminin bu hikayesinden bahsettim biraz. Açık söyleyeyim duygulandı annem. Hak verdi kıza. Ama Elifle yaşadıklarımızı da bilmiyordu. Sormadı. Anlatmadım.

Bir kadının hikayesi olmak. Aslına bakarsanız etkileyici ve bir o kadar yaralayici bir şey. Özellikle bu hikayenin uzağında olduğunuzu bilince daha bir icerliyorsunuz. Kalbiniz ritmini yitiriyor bir yerden sonra. Saat sabaha yaklaşana kadar annem kitabını okudu. Beğendiği yerlerin altını çizdi yine. Ben düşündüm hep. Alıkonulamaz bir sarmal içerisindeydi beynim. Yaseminin ilk mesajına hala cevap vermemiş olmam geldi aklıma. Sabahın 4-5 i gibi kendimi kaybetmiş gibi telefonu elime aldım, cevap verdim.

' Gözlerimin hüznü hikayene yakışmayan tek nokta. Ki senin gülüşüne bu hüzün layık değil. Güneşi gözlerinde görebileceğine teslim olmalı insan. '