Bakışları hüzünlü bayım;

Karmaşık konuşmamı sevmedin. O yüzden karmaşık olmayan bir şekilde yazıyorum. Gerçi beni de sevmedin sen. Şimdi içine oturmasın bu. Gözlerinden anlaşılıyor zaten. Bir adamın bu kadar hüzünlü bakabilmesiydi aslında benim hikayem. Sen benim gerçeğime ne kadar da benziyormuşsun öyle? ilk gördüğümde farkettim bunu. Ve o gün anlam veremediğin telaşım bu yüzdendi. Bayım;

Ne kadar karmaşık konuşmayacaksam olayım, sana bayım demekten geri durmamamın sebebini anlamışsındır. Sevdim seni bayım. Ya da ben hikayeme aşık oldum. Sen kalkıp geldin. Şimdi sen söyle bana, haksızsam söyle? Ama gözlerinde başka bir kız gördüm bayım. Sinende onun kokusunu duydum. Ellerinde onun sıcaklığını işittim. Bakışında onu aramana şahit oldum.

Hiçbir hikaye bitmez. Bir yerlerde devdıbını getirir her biri. Belkide biz çok habersiziz. Şimdi az çok beni tanıdın. Bunu neden yazdın diye soracak olursun belki? Bunları söyleyebilirdim yanındayken pek tabi. Sen sormadan ben söyleyeyim yine. Gözlerinde başka bir kız görürken bunları söyleyemezdim sana. Hikayemden bu kadar erken çıkmana dayanamazdım. Şimdi hala hikayemin kahramanısınız. Bu yüzden güneşi izleyeceğim adamsınız bayım.