Yasemin içime dokunmaya devam ediyordu konuşmalarıyla. Gizemli bir kızdı vesselam. Ama beyler şunu belirteyim; çok fena ikilemde kalıyordum sürekli. Elif onu, Yasemin ise Elifi tahmin ediyordu her seferinde. Bu beni bazen korkutuyor, bazen de bu kadar saf mıyım diye sordurtuyordu aslında. Beni alıp hiç bilmediğim bir yere getirdi. Eski bir kilise. Yüksekçe bir yerde bulunuyordu ve yaklaşık yarım saat yürümüştük. Bir yandan sağ bacağından aksıyordu diğer yandan bana laf yetiştirmeye çalışıyordu. Neredeyse akşam saatleriydi. Çok eski yapı olan bu kilisenin yine yüksek duvarlarını dolanıp bahçesine girdik. Tepenin aşağısını gören duvarın üzerine gelip oturduk.

- Ne için geldik buraya ?
+ Güneşin batışını izlemek için.
- Canın her sıkıldığında beni mi arayacaksın?
+ Canım sıkıldığı için gelmedik ki. Birazdan güneş batacak. Ve hayattan göçenler olacak bu süre içinde. Eskiden göçenlerin yanına gidecekler belki. Bir kadın kocasına kavuşacak belki. Bir anne oğluna, bir adam sevgilisine, bir çocuk babasına...