Aradan yarım saat ya geçti ya geçmedi burak annemle ablamı alıp geldi. annemi ilk kez benle o kadar ilgilenirken gördüm hayatımda.o yaşıma kadar ilgi görmediğimden hafiften mutlu olmadim da değil şimdi yalan yok. ağrı kesici verdiklerinden ağrım baya dinmişti ama ilgi hoşuma gittiğinden yalandan iki üç kere inledim. sonra baktım ablam baya korkuyo kestim hemen. içeri ne zaman hemşire girse sedatı soruyodum ve iyi iyi deyip geçiştiriyolardı ama iyi olmadığından emindim.ben annemlere de olayı yarım yamalak anlatıp az da olsa sakinleştirirken  doktor odaya girdi. sağıma soluma bakıp 1 gece kal yarın taburcu ederiz dedi ve gitti. burak da saat geç olduğu için ağır ağır evine gidince 3 kişi kaldık. burak gittikten 10 15 dakika sonra ablam "çocuk telefonunu unutmuş yaa" diyip Derin'in hediye ettiği telefonumu gösterdi bana.ben bu haldeyken çok soru sormazlar fırsat bu fırsat deyip telefonun benim olduğunu söyledim.2 haftadır saklamaya çalıştığım telefona bakan ablam nasıl senin falan deyince ağrım var numarası yaparak olayı geçiştirdim ve güç bela uyudum.