31 Aralık 2010. 6 kişilik genç ekip olarak mekandaki yerlerimizi aldık. Ben sadece yanımdaki 5 kişiyle çalışıyodum diğerleri sadece işim düştüğünde. O yüzden tüm şirketi burda görünce şaşırmıştım. Tercümanlar, insan kaynaklarındaki enteller,  danışmadaki gözlüklü iri memeli kadınlar, mühendisler, mimarlar herkes burda olunca şaşırmıştım amk. Neyse yemek faslı bitti saat 10-11 gibi içkiye başladı herkes. Ben içmedim hiç. O gün de içmedim hayatımda da. Herkes içiyodu. içmeyen tek kişinin ben olduğumu düşünürken gözüme o çarptı.
165-170 boy arası, hafif açık renkli saçlara, masmavi gözlere sahip bembeyaz teniyle melekleri kıskandıran o'nu gördüm beyler. O an masadaki 3 şişeyi tek başıma bitirmiş gibi oldum. O da benim gibi içmemişti. Arkadaşlarının 1 kadehten nolur ısrarlarından anladım bunu. Sıkılmış olacak ki kalkıp köşede bir yere oturdu. Herkesten uzak ama herkesi gören bir yere. Yaşayacaklarımı bilsem sadece uzaktan izlerdim onu.
Ama dayanamadım. O gece yazdım onu kafama beyler. Yeni yılda ne olacağı gibimde değildi de bu kız beni yeni yıla bağladı bir anda. Kızın yanına gitmek istesem de utandım işte. Cesaret edemedim. Ama çakırkeyif arkadaşlarının yanına gittim. Özellikle adı şirket kuryeleriyle sıkça anılan insan kaynaklarından Didem "Hanım" da oradaydı. Tamam çok ciksi olduğunu ben de kabul ediyorum da bu karı motordu motor. Allah'tan hiç diyaloğa girmemiştim onunla. Bir ilk daha bu gece olacaktı çünkü diğerleri iplemedi beni. Selamlaşıp konuya girdim.

-Didem Hanım, şu köşede oturan bayanı tanıyor musunuz ? dedim. içimden kendime küfür etmeyi ihmal etmedim tabii.

-Tanıyorum, bi sıkıntı mı var ? dedi.

-Yok, yok. Sadece merak ettim kimdir diye. Hiç görmedim de onu.

-Hmm anladım. dedi ağzını kıvırta kıvırta kevaşe.
Dış mimarımızdır kendisi. Adı Damla. diye ekledi. Rahatladım ulan. Damla...

-Çok teşekkür ederim. iyi eğlenceler. diyip ayrıldım ordan.

Masaya dönerken köşeye baktım ama göremedim Damla'yı. Nereye gitti 2 dakikada amk ?