Ablan baygın bir şekilde beklerken sen bütünüyle onu izliyorsun.Sol göğsünün yakınlarındaki beni yıllardır görmemiştin. Baban ve annen yarı baygın bir şekilde ağlıyor. Boğazları patlarcasına bağırmaya çalışıyorlar ama artık sesleri sadece bir hırıltı şeklinde çıkıyor. Beyaz tenli adam ablana yaklaşıp biraz dokunuyor.iç çamaşırlarını nazikçe çıkarıyor ve bekliyor."gibmese bari" diye geçiriyorsun aklından gülmek istiyorsun ama gülemiyorsun. Ablanın bacaklarının iç tarafında görünen kahverengi şeyin herkes ne olduğunu biliyor fakat herkes aynı durumda.

Beyaz tenli adam takım çantasından bir çekiç alıyor bebeğin olduğu yerden ablanı inceliyor. Ayağıyla bebeğin başına basıp bir top gibi yuvarlıyor düşünürken ve kan yayılmaya devam ediyor. Tüm kan boşaldığında adam hızla gidiyor ve ablanın dizlerine çekiçle sert darbelerle vuruyor. Kemiklerin kırılma sesi ablanın boğuk çığlıkları arasında eriyip gidiyor.

Maket bıçağını çıkarıyor ve ablanın ensesinden makatına kadar ince bir kegib açıyor. Kesiği git gide derinleştirip omurgasının etrafını etten sıyırıyor. Pense ile birkaç yeri sıkıp küçük ÇIT seslerinden sonra omurgayı söküyor. Ablan artık ölü. Omurgayı hızlıca yanındaki bir kutuya atıp işine devam ediyor.Bu sefer izleyebildiğin kadar izliyorsun.Bu olanların nedenini sorguluyorsun ablanın derisinin et ve kemikten sıyırılışını izlerken. insanların bantın kenarından taşan kusmuklarını görüyor, duyuyor ve kokusunu içine çekiyorsun ister istemez. Boşalan iç organları ve diriliğini kaybetmemiş memelerini izliyorsun. Memeler ölmez diye geçiriyorsun aklından. Yine gülemiyorsun. Beyaz tenli adam şimdi tekrar pantolonunu indiriyor ve tekrar sesleniyor.
"Şunu biraz aşağı indir"