Bir anadolu lisesine kaydoldum , evden gidip geliyordum servisle. Şeyma'yla uzun zamandır muhabbet etmemiştim. Her ne kadar istemesem de babam tuttu dershaneye yazdırdı beni. Lise 3ten sonra boyum aşırı bi şekilde aniden uzamış, 1.80 lere çıkmıştım ama hala çok zayıf bir çocuktum. Sürekli çalıştığım ve 2 kişilk yemek yediğim halde. Anadolu lisesi, çok sıkıcı oldu benim için. Herkes lise 4 te gelen yeni çocuğu merak ediyor, fen lisesinden gelmiş deyince bi tak sanıyorlardı. Öncelikle bir iki eski arkadaşımı buldum onlarla kendi çapımda takılmaya çalıştım ama adeta bir eziyetti.
Dershaneye doğru oflaya puflaya yola çıktım hafta sonu. Bahçeye ait olan evde kaldığımız için merkeze uzaktı baya, otostop çekip gidiyordum dolmuş denk gelirse biniyordum. Dershane küçüktü, bir iki tanıdık vardı eskilerden. Beni çalışkan sınıfına koydular fen lisesi ya bi tak sandılar onlar da. Ders arasında gidip bir çay içeyim diye geçirdim içimden, koridora çıktım merdivenlere doğru yöneldim. Arkamdan bir muraaat çığlığı yükseldi. dönüp bakınca bana doğru uçan Şeyma'yı gördüm.Bu kadar mutlu olacağım aklıma gelmezdi. Şeyma benim için bir kurtuluş kapısı oldu o dershanede o yıl. Kafayı ne zaman dağıtsam, toparlayan o oldu. Sene sonu artık her şeyden nefret eder bir halde dershaneye doğru giderken, bir yandan da düşünüyordum. Ygs sonuçları iyi gelmiş Lys 'ye 1 ay kalmıştı. Hiç bir hedefim yoktu.
Yol kenarında çığlık çığlığa bir köpek gördüm. Bacağının kenarını birşey kesmiş, orada çırpınıp duruyordu. içim acıdı geçip gitmeye. Zaten eve yakınım, şunun bacağını bir sarayım öyle giderim dedim kendi kendime. Ağzını bir bağcıkla bağlayıp kucakladım hayvanı getirdim eve, temizleyip sardım yarayı. Önüne de yiyecek birşeyler bırakıp evden çıkıyordum annem başladı sitem etmeye;Bizim oğlan baytarlığa soyundu gene iti köpeği yığdı eve . Kafamda bir şimşek, baytar, baytar ,baytar.. Anneme bir sarılıp öptüm, gene ne oldu deli oğlan deyip yüzünde gülücükler açtı. Koştur koştur gittim dershaneye, şeymaya anlattım , insanlara ne yapsam boş bari hayvanlara yaranayım dedim.
Kafasını yatırdı yana, öf be murat lanet olsun içindeki hayvan sevgisine diye bir espri yaptı patlattım kahkahayı.Şeymayı hep kardeş gibi gördüm, o da beni öyle gördü.4.kız kardeşimdi o benim.. Artık bir hedef koymuştum da kendime, meslek hakkında bilgi toplamam, puanlarına felan bakmam lazımdı. Daha bir istekle gittim okula, evden 1 yılda çok sıkılmış, serbest yaşamaya alışmıştım ben.Lys den çıkıp geldik, tercih zamanları geldi. Dershanenin kantininde oturuyordum. Yakup diye bir çocuk vardı, hiç sevmezdim.Şeymaya laf atmış,o da tersleyip ağzına geleni sayınca kalkmış vurmuş şeymaya.Şeymanın arkadaşı geldi, alt katta böyle böyle oldu dedi, şeymaya vurmuş tan sonrasını duymadım. Yakupun yüzünü en son gördüğümde kanlar akıyordu kaşından. Kendimi kaybetmişim. Yılların sinirini yakuptan çıkarmıştım. Atıldı yakup dershaneden, bana türlü tehditler savurdu, zaten yıl bitti diye sallamadım.
Her yeri yazdım veterinerlik olan. Neresi çıktı biliyor musunuz; Van.. Ağladı anacığım. olmaz oğlum gitme oralara şöyle böyle felan. Şeyma bir yer kazanamamış, lise çıkışlı hemşire olarak özel bir hastahaneden iş ayarlamaya çalıştığını söylemişti. Vana gideceğimi duyunca morali bozuldu hepten. Gitme, 1 yıl daha hazırlan felan dedi. Bekleyemezdim artık. Bunalıyordum.
O bacağını sarıp kurtardığım köpek, iki defa hırsızlardan kurtardı bizi. Vana gitme vakti geldiğinde , inanır mısınız mutluydum, hedeflerim vardı, kendime biraz güvenim vardı, ha unutmadan bir de göğsümde bir ağrı vardı, arada dayanılmaz oluyordu ama söylemezdim kimseye..