Telefonu açtığımda, annem ağlıyordu. Annemin ağlamasından anlamıştım, Şerife teyzenin vefat ettiğini. Bende babamı kaldırdım. Şerife teyze bir gece de 4 kez kalp krizi geçirmiş, Şerife teyzenin ölümüne ağlamadım, sadece şaşkınlıktan ağlıyordum. Çünkü onu rüyamda gördüğüm gün, öldü. Sabaha kadar gözüme uyku girmedi, sabah namazımı kılıp saat 8 gibi annem geldikten sonra uyudum.

Ben: Vayyyy bee, sadece sabahladım deseydin yeterdi be Leyla, ne güzel hikaye.

Leyla: Yalan sölemiyorum Kutsal, çocukları yolda. Normalde bugün defin edilecekti. Yarına pazar gününe ertelediler. Arayıp onlar gelmeden defin edilmesini istemedi, çocukları.
-
Ben: Hala inanmıyorum
-
Leyla: Yarın cenazeye gel
-
Ben: Tamam gelecem lan

Ne zaman Leyla ile dışarı çıksak güzel vakit geçirirdik, yüzünden düşen bin parçaydı, pizzanın hepsini neredeyse ben yemiştim. Sinemada da fazla durmadık, filimin yarısına gelmeden, çıkmak istedi. Sahile gittik, deniz havası almaya. Ağzından cımbızla laf alıyordum sanki, en sonunda dayanamadım. Yeter artık Leyla, yaşayan ölü gibisin! Ölmüşse ölmüş, hangimiz ölmeyecez birgün diye bağırdım. Onunda bana kızmasını bekledim, ama mecali yoktu belliydi, sadece Tamam Kutsal dedi. Sonra telefonu çaldı, arayan annesiydi yine. Biz sinemadayken de aramıştı. Annesi Leyla'ya kızıyordu, eve gel diye. Bende o sırada kafam dalgın, Leyla hadi gel kafeye gidip, Türk kavhesi içelim, kendine gelirsin dedim. Annesi öyle dediğimi duydu, Leyla'ya daha çok kızdı, neredesin yanında ki kim? Babanı şimdi yanına gönderecem diye, Leyla'yı azarlamaya başladı. Normalde Leyla, test kitabı alacam diye evden çıkmışdı. Leyla zar zor annesine yanında kimsenin olmadığına dair ikna etti. Bu seferde Leyla, beni azarladı. Sen salak mısın annemle konuştuğumu bilmiyor musun? Bilerek mi yapıyorsun, diye 2 saat çekişti. Bende özür diledim mecburen sussun diye, kafeyede gelmedi, test kitapı almaya gittik, sonra otobüse binip gitti.