Zil çalıp Leyla geldiğin de mektubu ona verdim, al oku diye. Okulun son ders zilinin çalmasına son 1 ders vardı, bende oda hiçbirşey konuşmadık. Derste de konuşamyacağımız için malum, son ders zilinin çalması ile, hemen konuşmaya başladım.
Bu kim lan, eline dokunmuşsun? Kim bu oruspu çocuğu diye, kızmaya başladım..
Leyla: Yahu aptalın biri, eline dokunduğum bile yok. Sadece kapının önün de öküz gibi durduğu için çarpmıştım, o abartmış.
-
Ben: Orada öyle yazmıyor ama?
-
Leyla: ona mı inanıyorsun bana mı? Hem Sana ne oluyor da bana özel yazılmış birşeyi okuyabiliyorsun. Ne cesaret?
-
Ben: Ne cesaret mi? Sanane lan istediğimi okurum, sen o binin adını ve sınıfını söyle?
-
Leyla: Hayır.
-
Ben: Söyle yoksa gitmene izin vermem!
-
Leyla: iyice aptallaştın sen
-
Ben: Ciddiyim ben.
-
Çocuğun adını onunla kavga etmemem şartıyla aldım, kimseyle kavga etmemi istemiyordu. Eğer kavga edersem, bir daha yüzüme dahi bakmayacağını söyledi. Bende o an sırf kim olduğunu öğrenmek için söz vermiştim.
Kim olduğunu öğrenmiştim, daha önceden 2-3 kere görmüşüm ya da görmemişimdir. Onunla kavga etmemek için kendimi zor tutsam da, ulu orta dövmemek zorundaydım yoksa, Leyla'nın benimle küsceğini biliyordum. Çocuğunun giriş çıkış saatlerine kadar ezberlemiştim, ilk önce okul çıkışı dövmeyi düşünsemde, o muallak eve servisle gidiyordu. Bu yüzden okul çıkışı kavga işi yatmıştı.