apar topar taksi çağırmış eşofmanlarla atlamıştım taksiye. inince hastaneye doğru koşmaya başladım. deja vu olmuştu resmen. yine araba kapının önündeydi. çok sinirlenmiştim. arasam bağırır çağırırdım mesaj attım
-hani babası gitmişti
c:gitmişti şimdi geldi
-1saat diyordun senin hesaba göre 20 dakika daha olması lazımdı
c:öff ne bileyim.sen gel arkadaşım olarak tanıtırım ben sıkıntı yok
-eyvallah cansel çok yardımın dokundu. charmander gibi olmuştum. ateşim sönmüş yanmıyor kendime gelemiyordum.bi şekilde görmem lazımdı ama ilhan akbaba gibi çökmüş saniye ayrılmıyordu. ertesi gün deryayı çıkardılar hastaneden. arıyordum açmıyordu. canseli arıyordum “sana çok kızgın biraz kendi haline bırak” diyordu.ah be derya bir bilseydin halimi.2 gün boyu arıyordum mesaj atıyordum tek bir yanıt sinyal yeşil ışık bile göremiyordum cansel desen aramıza girmek istemiyordu.2.gün sonunda tek mesaj attı “meğer sadece iyi günde yanımdaymışsın. artık hiç yanımda olma” mesajı okur okumaz aradım telefonu kapalıydı. yıkılmıştım,sigaraları içmiyor yiyordum.ara ara ağlama nöbetleri tutuyordu. sabaha kadar balkonda donmuştum ama tek saniye gözüme uyku girmemişti ne zaman arasam kapalıydı. babamın işe gideceği saate yakın odama geçtim. yatağa yatar yatmaz uyumuşum annem de rahatsız sanıp kaldırmamış. öğle saati kalkınca ilk işim deryayı aramak oldu.
“aradığınız numara kullanılmamaktadır”