Kapıyı hocanın kızı açmıştı. Nedendir bilmiyorum , yüzünü dahi görmemiş olmama rağmen beni çok heyecanlandırıyordu.Ama bunu kendime yakıştıramayıp , kızı düşünmemeye çalışıyordum.
içeri girdiğimde hoca mindere çömmüş telefonda konuşuyordu. Telefondaki belli ki Şah Hocaydı.
"Biz de yarım saate yanınıza geleceğiz hocam , evlat yanımızda" dedi
Telefonla konuşması bittikten sonra bana dur evlat , açı açına gitmek olmaz.Bi hoca ekmeği yiyip hoca suyu iç. Sonra bi temiz abdestlenir yola koyuluruz dedi.
Hocanın keyfi yerindeydi. Biraz daha rahatlamış görmüştüm onu. Dün gece olanları bildiğini ve üzüldüğünü ama benim için bunun daha iyi olduğunu söyledi.
Hocanın kızı yemekleri hazırladı , biz de yemeğimizi yemeye koyulduk.