Kimi sevsem, 
onun hep uzakta bir sevdiği vardı, 
unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi…

Kimi derinden sevsem, 
o bir başkasını derinden hatırlardı.

Öylesine çok sevdim ki onları, 
başkalarına duydukları sevgileri anlatmalarını 
sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim.

Beni yitirmekten hiç korkmadılar; 
çünkü onlara göre fazla iyiydim; 
bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.

Beni terk edenlerden tek bir dileğim olurdu. 
“"Ne olur, bir daha beni aramayın! 
Çünkü ben kolay unutamıyorum. 
Çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel bahçesini”"

böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni…

Soluksuz ve umutsuz kaldığı bir gecede mutlaka akıllarına ben gelirdim…

O, yedek sevgili!…