Kardeşim, sadece senin yazdıklarını okudum ve kendimce bir kaç yorum getirmek istiyorum söylediklerine... Öncelikle kardeşim, yakışıklılık ya da güzellik denen kavram bir yere kadar işliyor... insanın karakteri, kişiliği her şeyden önde geliyor çoğu zaman... Bunu idrak etme zamanının gençlik dönemi olmaması ve hormonlarımızın tavan yaptığı sürecin bu vakte rastlaması işin çıkmazı aslında... Peki tüm bunlar oluyor diye biz de sevmeyecek miyiz ? Aşık olmayacak mıyız sular seller gibi ? Tabii ki olacağız. Seveceğiz. Karşımızdakine değer vereceğiz. Ancak ilk olarak kendimize değer vereceğiz. Eminim sokakta gördüğüm yüzlerce insandan hiç bir farkın yoktur. Bugüne kadar senin oluşturduğun sıfatta biriyle karşılaşmadığımı düşünüyorum. Öyle biri yok çünkü. Sadece senin kafanın içinde oluşturduğun takınıtların var...
Çok iyi hatırlıyorum. Lise dönemimde saçlarımı kestirdikten sonra, 2 hafta herkes bana bakıyor gibi hissederdim. 2 hafta boyunca köşe bucak saklanır kaçardım insanlardan. Özellikle bir kız ile konuştuğum vakitlere denk geldiyse benim için felaket olurdu bu dönem. Düşünsene kız ile gayet normal bir muhabbetin var gülüşüp şakalaşıyorsun. Sonra bir gün saçlarını kestirdin diye tripten triplere giriyorsun. Konuşmuyorsun, çekiniyorsun.. Sonra kız da senden haliyle uzaklaşmaya başlıyor... Peki kız saçlarım yüzünden mi yoksa hareketlerim yüzünden mi benden uzaklaştı ? Şu an düşünüyorum da o kadar malca hareketlerde bulunan dünya yakışıklısı bir adam olsa kız yine de uzaklaşırdı çocuktan.

Peki sorun nerede ? Tamamen kendine. Aynaya baktığında ne gördüğünle alakalı bir durum. Ben biliyorum ki o yüzlerini pazarlayan onlarca insandan çok daha değerli bir adamsın. Kendini harcama dostum. Seven birini elbet bulursun. Bunun için sen de insanları güzellikleriyle sınıflandırma ama. Güzel bir söz, küçük bir mektup, bir bakış... Bazen bir çok şeyin önüne geçebilir...