1 hafta biter bitmez sözleştikleri gibi kenan ve ismail abi olcay amcayı almaya geldiler.. Olcay amca eski göçmenlerden, istanbulda hayatın kurdu olmuş neler yaşamış neler tarzda bir adam. Kenan ve ismail abi de 30 yıllık dostları.. Ben de geliyorum bak o silahı öğrenmem lazım dedim ve sonunda ikna ettim. 4 ümüz Kenan abinin arazi jipine atladık ve vize saray taraflarından orman yoluna doğru girmeye başladık. Hala oraları tam bilmiyorum ama o yukarılarda önce bir sahil köyüne uğradık 2 saat araba kullandıktan sonra, orada mangalları yaktık biraz denize girdik, çadırları kurduk ve ilk geceyi orada geçirdik. Köyün adı Yalıköy beyler. Denizi acayip dalgalı ve iğrenç bir akıntısı vardı, profesyonel yüzmeyen biri kesinlikle boğulur burada.. Ben 16 yaşına kadar profesyonel olarak voleybol oynamıştım istanbul da bir spor klubünde. Orada da yüzme takımından arkadaşlarımla sürekli bir şeyler öğrenmiştim kendime güvendiğim için orada bile yüzdüm. Sahil leş gibi o köyü bilenler bilir her yer sahile vuran karadeniz pisliği..

Neyse o gece orada kalıp yarın sabahtan onların bildiği bir av alanına doğru gidecektik. Sucuklar, eski kaşarlar eşliğinde 7 -8 bira yuvarlayıp gece yıldızları seyrettikten sonra çoktan uyumuş olan olcay amcamın yanına kıvrıldım uyudum.. Yazın oraya gidip yıldızları seyrederim hala canım çok sıkıldığında, bir orada bir de yalova daki köylerde yıldızlar ayrı güzel görünüyor..