bizim zamanımızda bunlar yoktu. ton balığı alır yurt penceresinin önünde bozulmaması için muhafaza ederdik. hiç unutmuyorum annem bir gün bir kavanoz zeytin yollamış yine yurt penceresinin önüne koydum gece rüzgardan düşmüş aşağıya. 4 saat ağlamıştım.
sefilliğin gözü kör olsun