8 Haziran 2003

Hızla kifrinin mahalleleri arasında yürürken bir kapı açıldı. Bir tane kadınla göz göze geldim. Elimde normal silah, istemsiz refleks olarak doğrulttum. Kadın korktu bağırmaya başladı. Kocası çıktı hemen kapıyı kapattı.

Durdum bir süre şok olmuştum. Sonra kapı yeniden açıldı adamın elinde silah "Yaklaşmayın." diye bağırmaya başladı. Serdarda çekti silahı adama doğru. "Serdar silahını indir." dedim arapça olarak kendimde indirdim. Arapça konuştuğumuz için adam duraksadı silahlarımızı bırakınca "Siz amerikalı değilsiniz." dedi.

Durduk bir süre. "içeri gelin." dedi. Silahımı belime koydum koşarak eve girdim serdarla birlikte. Adam kapıyı kilitledi. "Nerelisiniz?" diye sordu. "Türküz." dedim. "Ne işiniz var? Türkler Amerikadan yana değil mi?" diye sordu. "Bizim amacımız başka, ne oldu burada?" diye sordum.

"Bize kimsenin sokağa çıkmaması gerektiğini söylediler. Sokağa çıkanları da direnişçi olarak adlandırıp öldürdüler." dedi. Kafamı salladım. "Sizi gören oldu mu?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. "Iraklı casuslar olabilir dikkat edin." dedi gülümsedim ve adama sarıldım. "Biz yolcuyuz, gideriz siz dikkat edin." dedim. Adamın gözleri doldu. Aslında dediğim gibi din kardeşliğine inanmazdım da, aynı saftaydık işte. Onlarda kötü durumdaydı bizde.