-Alo?

-Abi nasılsın, green ben.

-iyidir, hayırdır green?

Hasgibtir. Bu ses tonu, bu soğukluk normal değildi. Öğrenmiş miydi acaba? Tartmak istercesine:

-Telefonum kapalıydı da, şimdi açtım. Teşekkür etmek istedim dün gece için.

-Ne için teşekkür ediyorsun? Dün geçe için mi, bu sabah için mi?

Sakince sorduğu bu soru karşısında mala bağlamıştım. Yapmam gereken tek şey telefonu kapatmaktı ama dayanamayıp:

-Ne sabahı abi, diye sordum.

-Ne demek ne sabahı kardeşim? Dalga geçiyor gibi soruyor musun bir de?

gibtir ya. Kaşar anlatmış mıydı acaba? Neden anlatsındı ki? Amaaan, atar yapacak olsa şimdiye tehdit etmiş olurdu zaten.

-Abi bir kusurumu mu gördün? Ne bu tavır?

-Lan oğlum iki kağıt damla alıp çıkmıssın, ne demek “Ne bu tavır”?

Seda, bu adamla parası için beraber olan bir müptezel olmalıydı. Taşlar yerine oturmaya başlıyor, herşey benim zütümde patlayacak gibi gözüküyordu. Çakıyı kaybedişimi düşündüm, Sedanın söyleyebileceği yalanlar geldi aklıma. Durum hiç iç açıcı durmuyordu.

-Anlamadım abi, ne kağıdı?

-Neredesin sen?

Ya yeterdi dıbına koyim. huur çocuğu allahmıydı da beni tehdit ediyordu? Zaten mülayim bi sıfata bu kadar atar yakışmıyor, kurusıkı olduğunu belli ediyordu. Arkadaşlarıma da güvenerek:

-Abi bak görüşelim, konuşalım. Kağıt dediğin şu maddeyse benden dinle olayı.

-Tamam oğlum, neredesin?

-Bekle geliyorum, diyerek kapattım telefonu.

 Çocuklara olayı tekrar anlattım, bakın dedim beyler “adam bana şekil yapıyor, bu karı böyle böyle birşeyler demiş, ama ne söyledi bilmiyorum. Başıma iş alacağım, hiç münakaşa etmeyelim gidelim polise verelim.” Lan oğlum dedi Samet, “Ne polisi kafayı mı yedin, gidersin oraya adam akıllı anlatırsın olayı, yanında da biz varız çekip de sıkacak hali yok dıbına koyim. Baktık atar yapıyor, giberiz belasını.” iyi dedim amk, hadi hayırlısı...