Kısaca özetledim ancak ne bir “ee?” ne de bir “sonra?” demişti. Gözlerinden “Kafası zaten terör, fantezi kuruyor dıbına kodumun oğlu.” diye düşündüğü belli oluyor, buna rağmen kendimi, anlatmak zorunda hissediyordum. Moruk sessiz kalsa bile fazla bozulmaz, bir sigara yakar kafamı yaşamaya devam ederdim. “gibtir git ya.” Deyiverdi.
Ne demek dedim ya “gibtir git”? Şu hayatta ilk defa sıradanlıktan uzak bir olay yaşıyor, yamulup bükülen görüntülerin içinde ilk defa kendimi özel hissediyordum. Bunu kanıtlamak zorundaydım, ama nasıl? “Ara lan Samet’i, alsın arabayı gelsin. Sende kimden çözeceksen çöz parayı, kanala gidiyoruz. He ben bilmem satıcı mıydı, içici mi. Ama zütüreceğim seni.” Eren gözlerimin içinde bir ciddiyet parıltısı arıyordu. Ne yapmaya çalıştığımı benim kadar, o da anlamamış, “iyi mi lan acaba bu? Uğraştırmasın bizi durduk yerde.” dermiş gibi bekliyordu. “Hadisene lan!” dedim. Ne olacaktı zaten dıbına koyim, üç tane delikanlı gidiyorduk adamın mekanına. Sevgilisine kaydığımı öğrense bile çekip vurabilecek hali yoktu. Seda’yla görüşüp ne kullandığımı, bunu nerden bulduğunu soracak, telefon numarasını isteyip defolup gidecektim. Oldu dıbına koyim, hazır görmüşken iki posta daha atıverseydim bari. “Bir şekilde hallederiz yaa” deyip dürttüm Eren’i. “Aradın mı? Hadi hadi olaylar karışık zaten. Fikrimi değiştirmeden halledelim şu işi.”