Artık gözümü açmak zorundaydım. Tir tir titriyor, gülen yüze sesini kesmesi için yalvarıyordum. Sadece gözlerimi açacaktım, belki de kafam açılmıştı, belki de kendime gelmiştim... Gözlerimi açmamla yere düşmem bir oldu beyler. Derinlik duygumu kaybetmiştim, sanki gözlerim bir tuval, gördüklerimde boyalardan ibaretti. iki boyutlu görmeye başlamıştım herşeyi. -inanın bunu nasıl daha detaylı betimlerim, nasıl yazarım bilmiyorum.- Bambaşka bir dünyaya gitmiş gibiydim ki, aniden gördüğüm her şey spiralce içimden geçmeye başladı. Taksiciyi hissediyor, ancak göremiyordum. Birşeyler söylüyordu bana, duymuyordum. “dördüncü kata.” dedim ve gözlerimi kapattım. Vücudumu tamamen adama yükleyip, gözlerimi kapatıp kapatmadığımı kontrol etmeye çalışıyordum. Son gördüğüm spiral sahneyi gözlerim kapalıyken bile görmeye devam ediyordum...