Dedemin yüzüne baktıgımda sanki ölüm döşeginde bitkin birisini degilde sadece yatakta fazla kalmıs ancak yınede sıcak yatagını terk etmeyen asırı yogun ve az dınlenmeye fırsatı olan bir insandaki yatakta olma sevıncını goruyordum

Odaya gırdım kapıyı kapattım ve dedemın yanındakı sandanyeye oturup bır sure sadece dedemın gozlerıne baktım
Yesıl gozlerı vardı dedemın her yer sıyah noktacıklarla bezenmıs ırı yesıl gozlerı

Kucuklugumden berı dedemın gozlerıne hayrandım ailemizdeki tek renklı gozlu olan oydu

Dedem usulca konusmaya basladı once hafıften oksurdu ve yuzunu kırıstırarak dogruldu sırtını yatagının basına dayadı ve son bir hikaye daha dınlemek ıster mısın diye sordu