Gün yeniden aydınlanmıştı. Sanki bu sefer yeni gün bana "Kalk gibtir git ne yapıyosan yap" yerine "hergünün bir önceki günden iyi olucak" diyordu. Zirvedeydim. Okula gidene kadar ne yaptığımı hatırlamıyorum bile. Belki eski sefil beni düşünüyordum. Sınıftan içeri girdiğimde dünkü gibtiğim kız ağlıyordu. Tabi havalı ya, etrafındada bir ton arkadaşı. Girdiğim zaman suratıma yine aynı bakışı attılar. "Pislik".

işlerin yanlış gittiğini anladım. Kız konuşmuştu. Önemli olan bunu kimlere anlatmıştı. Yalnızca sınıftakilere anlattıysa Belki işime bile gelirdi. Daha çok önemli biri olurdum. Fakat ya babasına veya annesine de anlattıysa? O zaman gibi tutmuştum.

ilk ders başlayalı henüz 15 dakika olmuştu. Herkes aralarında bişeyler konuşup ara ara bana bakıyolardı. Bu artık beni mutlu etmekten çok endişelendirmeye başlamıştı. Kız facebookunda kimseye bişey anlatmamıştı. Peki whatsapp ? Bu ihtimali düşünmemiştim. işte atladığım halka buydu belkide. Müdür kıpıyı kırarcasına girdi ve beni çağırdı. En arka sıradan sınıf kapısına gidene kadar saatler geçti sanki. Yolda herkes bana bakıyordu. Neydim ben? Önemli mi pislik mi? Şahsen artık 2 side bana uyardı.